اجرت المثل کار زوجه در حقوق افغانستان و میزان کارایی قوانین جهت دستیابی به آن

اجرت المثل کار زوجه در حقوق افغانستان و میزان کارایی قوانین جهت دستیابی به آن نام مقاله ای است از عبدالخالق شفق، سید مهدی میرداداشی و اعظم خوش صورت موفق که در شماره هفتاد و چهار، دوره بیست و ششم (بهار و تابستان ۱۴۰۰) دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) منتشر شده‌است.

چکیده

اجرت المثلِ کارهای زوجه در منزل، به عنوان یکی از حقوق مالی وی در قوانین افغانستان به رسمیت شناخته شده و طبق شرایط خاصی قابل مطالبه است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی مفهوم، مبانی حقوقی، شرایط و ضمانت اجراهای اجرت المثل زوجه در منزل می‌پردازد و نتیجه می‌گیرد که برخی از شرایط آن، مانند شرطِ «دستور» زوج و «عدمِ قصد تبرع»، به نحوی اند که اِثبات آن با توجه به ویژگی‌های خاصِ زندگی مشترک، با دشواری‌های زیادی مواجه است و عملاً منجربه محرومیت زنان از این حق می‌شود که جهت ایجاد سهولت در این خصوص، پیشنهاد جایگزین نیز ارائه شده‌است. افزون بر این، براساس قانون «احوال شخصیه اهل تشیع»، اجرت المثل از حیث زمانی، فقط «بعد» از طلاق یا فوت زوج قابل مطالبه دانسته شده‌است؛ درحالی که این محدودیت با قواعد و مبانیِ فقهی و حقوقی قابل دفاع و پشتیبانی نیست و نیازمند بازنگری و اصلاح به نظر می‌رسد.

کلیدواژه‌ها

• حقوق افغانستان
• اجرت المثل کارهای زوجه در منزل
• احوال شخصیه اهل تشیع
• قصد تبرع
• شرط ضمنی عرفی

مواد مرتبط

• ماده ۷ قانون مدنی
• ماده ۱۶۰ قانون احوال شخصیه اهل تشیع
• بند۴ ماده ۱۲۲ قانون احوال شخصیه اهل تشیع
• ماده ۱۵۰۲ قانون مدنی افغانستان
• ماده ۱۵۳۵ قانون مدنی افغانستان
• ماده ۱۵۷۰ قانون مدنی افغانستان