شرط صفت

صفت در لغت، به معنای وصف، بیان حال و چگونگی می باشد و شرط صفت عبارت است از شرط راجعه به کیفیت یا کمیت مورد معامله. مقدار و کمیت، که به عنوان وصف کالا در نظر گرفته می‌شوند؛ ممکن است دارای اجزایی باشند که در برابر اجزای عوض قرار می‌گیرند.

مطابق ماده ۲۳۵ قانون مدنی: «هر گاه شرطی که در ضمن عقد شده‌است، شرط صفت باشد و معلوم شود آن صفت موجود نیست کسی که شرط به نفع او شده‌است خیار فسخ خواهد داشت.»

مواد مرتبط

ماده ۲۳۴ قانون مدنی

ماده ۲۳۵ قانون مدنی

ضمانت اجرا

حق فسخ، مختص معاملاتی است که در آن، موضوع قرارداد عین معین باشد؛ در غیر این صورت جبران زیان ناروا، از طرق دیگری هم امکان پذیر است.

مصادیق

به عقیده یکی از حقوقدانان، با استناد به قاعده لاضرر، لنگی زوجه، از موجبات فسخ نکاح توسط زوج است.

در صورتی که زوج با بستن لوله‌های تولید اسپرم، موجبات باروری را از خود سلب می‌نماید؛ زوجه ممکن است با حصول شرایط لازم، بتواند با استناد به خیار تدلیس، یا خیار تخلف از شرط بنایی، مبادرت به فسخ نکاح نماید.

اگر در مورد مبیعی که عین معین است؛ وصف مخصوصی ذکر شده باشد و به هنگام عقد، معلوم گردد آن شیء، فاقد وصف موردنظر بوده؛ و ایجاد آن وصف در همان موقع، امکان پذیر نباشد؛ در این صورت خریدار، حق فسخ معامله را خواهد داشت، لاضرر را مبنای چنین حق فسخی دانسته‌اند.

قلمرو

اگر شرط صفت، فعل یا نتیجه، نامقدور باشد؛ در این صورت شرط مزبور باطل است.

مقالات مرتبط

• تأثیر ابطال گواهی اختراع در قراردادهای جذب فناوری
• مبانی اصل حسن نیّت و رفتار منصفانه در قراردادها
• برهم خوردن تعادل اقتصادی قرارداد و پیش‌بینی شرط هاردشیپ در قراردادهای بین‌المللی

جستارهای وابسته

شرط

شرط فعل

شرط نتیجه