نظریه شماره 7/99/1426 مورخ 1399/10/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ ق.آ.د.ک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1426|شماره پرونده=99-168-1426 ک|تاریخ نظریه=1399/10/15}} '''نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۲۶ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': چنانچه جرم ارتکابی مستوجب یکی از مجازات های مقرر در ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳...» ایجاد کرد)
 
(نگارش چکیده + لینک های درون متنی)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1426|شماره پرونده=99-168-1426 ک|تاریخ نظریه=1399/10/15}}
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1426|شماره پرونده=99-168-1426 ک|تاریخ نظریه=1399/10/15|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[دادگاه کیفری یک]]}}


'''نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۲۶ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': چنانچه جرم ارتکابی مستوجب یکی از مجازات های مقرر در ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ باشد، تحقیقات الزاما باید توسط بازپرس صورت گیرد و دادستان، معاون وی یا دادیار قانونا مجاز به انجام تحقیقات این جرایم نیستند، لذا از آن جا که اظهارنظر ماهیتی نسبت به جرایم، فرع بر صلاحیت رسیدگی و انجام تحقیقات مقدماتی است، نتیجتا در فرض سوال انجام تحقیقات مقدماتی و اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ قانون یاد شده توسط دادیار فاقد وجاهت قانونی است و با لحاظ این که صدور کیفر خواست مستلزم انجام تحقیقات مقدماتی و صدور قرار جلب به دادرسی توسط بازپرس است که در فرض سؤال صورت نپذیرفته است، بنابراین با توجه به مواد ۲ و ۹۲ این قانون، دادگاه کیفری ذی ربط (دادگاه کیفری یک یا انقلاب با تعدد دادرس) با اعلام بی اعتباری قرار جلب به دادرسی صادره از سوی دادیار (و مآلا کیفرخواست صادره)، پرونده را جهت ارجاع به بازپرس و رسیدگی مجدد به دادسرا اعاده می کند.
'''چکیده نظریه شماره 7/99/1426 مورخ 1399/10/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ ق.آ.د.ک:''' اظهارنظر ماهوی نسبت به این جرایم الزاما باید توسط بازپرس صورت گیرد. و دادستان، معاون وی یا دادیار قانونا مجاز به انجام تحقیقات این جرایم نیستند.
 
== نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۲۶ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
چنانچه [[جرم]] ارتکابی مستوجب یکی از مجازات های مقرر در [[ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲]] باشد، [[تحقیقات مقدماتی|تحقیقات]] الزاما باید توسط [[بازپرس]] صورت گیرد و [[دادستان]]، [[معاون دادستان|معاون وی]] یا [[دادیار]] قانونا مجاز به انجام تحقیقات این جرایم نیستند، لذا از آن جا که اظهارنظر ماهیتی نسبت به جرایم، فرع بر صلاحیت رسیدگی و انجام تحقیقات مقدماتی است، نتیجتا در فرض سوال انجام تحقیقات مقدماتی و اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ قانون یاد شده توسط دادیار فاقد وجاهت قانونی است و با لحاظ این که صدور کیفر خواست مستلزم انجام تحقیقات مقدماتی و صدور قرار جلب به دادرسی توسط بازپرس است که در فرض سؤال صورت نپذیرفته است، بنابراین با توجه به [[ماده ۲ قانون آیین دادرسی کیفری|مواد ۲]] و [[ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری|۹۲]] این قانون، دادگاه کیفری ذی ربط ([[دادگاه کیفری یک]] یا [[دادگاه انقلاب|انقلاب]] با تعدد دادرس) با اعلام بی اعتباری [[قرار جلب به دادرسی]] صادره از سوی دادیار (و مآلا [[کیفرخواست]] صادره)، پرونده را جهت ارجاع به بازپرس و رسیدگی مجدد به دادسرا اعاده می کند.
 
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده ۲ قانون آیین دادرسی کیفری]]
* [[ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری]]
 
* [[ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری]]
 
== جستارهای وابسته ==
 
* [[تحقیقات مقدماتی]]
* [[کیفرخواست]]
* [[بازپرس]]
* [[دادسرا]]


[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۹]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۹]]

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۴

نظریه مشورتی 7/99/1426
شماره نظریه۷/۹۹/۱۴۲۶
شماره پرونده۹۹-۱۶۸-۱۴۲۶ ک
تاریخ نظریه۱۳۹۹/۱۰/۱۵
موضوع نظریهآیین دادرسی کیفری
محور نظریهدادگاه کیفری یک

چکیده نظریه شماره 7/99/1426 مورخ 1399/10/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ ق.آ.د.ک: اظهارنظر ماهوی نسبت به این جرایم الزاما باید توسط بازپرس صورت گیرد. و دادستان، معاون وی یا دادیار قانونا مجاز به انجام تحقیقات این جرایم نیستند.

نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۲۶ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه

چنانچه جرم ارتکابی مستوجب یکی از مجازات های مقرر در ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ باشد، تحقیقات الزاما باید توسط بازپرس صورت گیرد و دادستان، معاون وی یا دادیار قانونا مجاز به انجام تحقیقات این جرایم نیستند، لذا از آن جا که اظهارنظر ماهیتی نسبت به جرایم، فرع بر صلاحیت رسیدگی و انجام تحقیقات مقدماتی است، نتیجتا در فرض سوال انجام تحقیقات مقدماتی و اظهارنظر ماهوی نسبت به جرایم موضوع ماده ۳۰۲ قانون یاد شده توسط دادیار فاقد وجاهت قانونی است و با لحاظ این که صدور کیفر خواست مستلزم انجام تحقیقات مقدماتی و صدور قرار جلب به دادرسی توسط بازپرس است که در فرض سؤال صورت نپذیرفته است، بنابراین با توجه به مواد ۲ و ۹۲ این قانون، دادگاه کیفری ذی ربط (دادگاه کیفری یک یا انقلاب با تعدد دادرس) با اعلام بی اعتباری قرار جلب به دادرسی صادره از سوی دادیار (و مآلا کیفرخواست صادره)، پرونده را جهت ارجاع به بازپرس و رسیدگی مجدد به دادسرا اعاده می کند.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته