ماده 76 قانون مدیریت خدمات کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن رویه قضایی) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[ماده 77 قانون مدیریت خدمات کشوری|مشاهده ماده بعدی]] | [[ماده 77 قانون مدیریت خدمات کشوری|مشاهده ماده بعدی]] | ||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره احتساب تسهیلات رفاهی در محاسبه پاداش پایان خدمت|رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره احتساب تسهیلات رفاهی در محاسبه پاداش پایان خدمت(شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۲۷۰۰۲۰۵)]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون مدیریت خدمات کشوری}} | |||
[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | [[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | ||
[[رده:فاقد فیش]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۴
ماده ۷۶ قانون مدیریت خدمات کشوری: حداقل و حداکثر حقوق و مزایای مستمر شاغلین، حقوق بازنشستگان و وظیفه بگیران مشمول این قانون و سایر حقوق بگیران دستگاه‌های اجرائی و صندوقهای بازنشستگی وابسته به دستگاه‌های اجرائی هر سال با پیشنهاد سازمان به تصویب هیئت وزیران می‌رسد.
تبصره ـ سقف حقوق ثابت و فوق‌العاده‌های مستمر نباید از (۷) برابر حداقل حقوق ثابت و فوق‌العاده‌های مستمر تجاوز کند.
فوق‌العاده‌های مذکور دربندهای (۲)، (۳) و (۵) ماده (۶۸) فوق‌العاده مستمر تلقی می‌گردند.