رای وحدت رویه شماره 228 مورخ 1349/08/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور(مبدأ مرور زمان جرم افترا ): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۲۲۸ مورخ ۱۳۴۹/۰۸/۲۰ هیئت عمومی دیوان عالی کشور ( | '''رای وحدت رویه شماره ۲۲۸ مورخ ۱۳۴۹/۰۸/۲۰ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (مبدأ مرور زمان جرم افترا):''' چون تحقق [[بزه]] [[افترا]] در صورت اسناد صریح [[جرم|جرمی]] از طرف کسی به دیگری با [[سوء نیت]] معلق به احراز کذب [[تهمت]] و عدم ثبوت عمل انتسابی در [[مراجع قضایی]] است که با این وصف اسناد دهنده مفتری محسوب و به [[مجازات]] مقرر در قانون محکوم می‌شود بنابراین شروع [[مرور زمان]] جرم افترا طبعاً از تاریخ قطعیت عجز از ثبات اسناد و ثبوت کذب [[شکایت]] [[شاکی خصوصی|شاکی]] است نه صرف اعلام شکایت و اسناد بزه لذا [[رأی]] شعبه هشتم دیوان عالی کشور نتیجتاً صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی طبق قانون وحدت رویه مصوب ۱۳۲۸ برای شعب [[دیوان عالی کشور]] و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم الاتباع است. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۵
رای وحدت رویه شماره ۲۲۸ مورخ ۱۳۴۹/۰۸/۲۰ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (مبدأ مرور زمان جرم افترا): چون تحقق بزه افترا در صورت اسناد صریح جرمی از طرف کسی به دیگری با سوء نیت معلق به احراز کذب تهمت و عدم ثبوت عمل انتسابی در مراجع قضایی است که با این وصف اسناد دهنده مفتری محسوب و به مجازات مقرر در قانون محکوم می‌شود بنابراین شروع مرور زمان جرم افترا طبعاً از تاریخ قطعیت عجز از ثبات اسناد و ثبوت کذب شکایت شاکی است نه صرف اعلام شکایت و اسناد بزه لذا رأی شعبه هشتم دیوان عالی کشور نتیجتاً صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی طبق قانون وحدت رویه مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
مواد مرتبط
ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)