ماده ۱ قانون شهرداری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱ قانون شهرداری:''' در هر محل که جمعیت آن حداقل به پنج هزار نفر بالغ باشد شهرداری تاسیس | '''ماده ۱ قانون شهرداری:''' در هر محل که [[جمعیت]] آن حداقل به پنج هزار نفر بالغ باشد [[شهرداری]] تاسیس میگردد. | ||
تبصره ۱ - در هر نقطه که از نظر موقعیت و اهمیت تشکیل شهرداری ضرورت داشته باشد ولو جمعیت آن به پنج هزار نفر بالغ نشود وزارت کشور | تبصره ۱ - در هر نقطه که از نظر موقعیت و اهمیت تشکیل شهرداری ضرورت داشته باشد ولو [[جمعیت]] آن به پنج هزار نفر بالغ نشود وزارت کشور می تواند در آن محل دستور تشکیل انجمن و شهرداری بدهد و چنانچه پس از تشکیل شهرداری در نقاط مزبور ضمن عمل معلوم شود عوارض وصولی تکافوی هزینه شهرداری را نمی نماید و با در نظر گرفتن وضع اقتصادی و مالی محل برای اداره امور شهرداری درآمد جدیدی نمی توان تهیه نمود [[وزارت کشور]] مجاز است شهرداری این قبیل نقاط را منحل نماید. | ||
تبصره ۲ - در نقاطی که فقط در بعضی از فصول برقراری شهرداری لازم باشد برای فصل مزبور و همچنین برای چند محل که به یکدیگر نزدیک و جمعاً اقتضای تشکیل شهرداری داشته باشد نمی توان یک شهرداری تاسیس کرد. | تبصره ۲ - در نقاطی که فقط در بعضی از فصول برقراری شهرداری لازم باشد برای فصل مزبور و همچنین برای چند محل که به یکدیگر نزدیک و جمعاً اقتضای تشکیل شهرداری داشته باشد نمی توان یک شهرداری تاسیس کرد. | ||
== | == انتقادات == | ||
[[قانون گذار]] در این ماده برای تشکیل شهرداری فقط به جمعیت توجه نموده است. قانونگذار در این ماده در مقام بیان شرایط شکل گیری شهرداری می باشد لیکن این ماده از جهات دیگری نیز جای بحث دارد. صرف نظر از اینکه در گزینش الفاظ و کلمات به درستی عمل نشده و به عنوان مثال کلمات "حداقل" و "بالغ" تا حدی با هم تضاد دارند. این ماده به صورت غیر مستقیم تعریفی از شهر ارائه می دهد و محلی را که جمعیت آن از مرز پنج هزار عبور کرده را شهر واجد شرایط تاسیس شهرداری عنوان می کند که نتیجه آن تبدیل محل به شهر است. اما از آنجا که برای شکل گیری شهر مولفه های دیگری نیز لازم است بهتر بود در قانون شهرداری ابتدا تعریفی از شهر ارائه می شد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون شهرداری|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6664956|صفحه=|نام۱=غلامحسین|نام خانوادگی۱=عبدالهی|چاپ=2}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده: مواد قانون شهرداری]] | [[رده: مواد قانون شهرداری]] | ||
[[رده:شرایط تاسیس شهرداری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۶
ماده ۱ قانون شهرداری: در هر محل که جمعیت آن حداقل به پنج هزار نفر بالغ باشد شهرداری تاسیس میگردد.
تبصره ۱ - در هر نقطه که از نظر موقعیت و اهمیت تشکیل شهرداری ضرورت داشته باشد ولو جمعیت آن به پنج هزار نفر بالغ نشود وزارت کشور می تواند در آن محل دستور تشکیل انجمن و شهرداری بدهد و چنانچه پس از تشکیل شهرداری در نقاط مزبور ضمن عمل معلوم شود عوارض وصولی تکافوی هزینه شهرداری را نمی نماید و با در نظر گرفتن وضع اقتصادی و مالی محل برای اداره امور شهرداری درآمد جدیدی نمی توان تهیه نمود وزارت کشور مجاز است شهرداری این قبیل نقاط را منحل نماید.
تبصره ۲ - در نقاطی که فقط در بعضی از فصول برقراری شهرداری لازم باشد برای فصل مزبور و همچنین برای چند محل که به یکدیگر نزدیک و جمعاً اقتضای تشکیل شهرداری داشته باشد نمی توان یک شهرداری تاسیس کرد.
انتقادات
قانون گذار در این ماده برای تشکیل شهرداری فقط به جمعیت توجه نموده است. قانونگذار در این ماده در مقام بیان شرایط شکل گیری شهرداری می باشد لیکن این ماده از جهات دیگری نیز جای بحث دارد. صرف نظر از اینکه در گزینش الفاظ و کلمات به درستی عمل نشده و به عنوان مثال کلمات "حداقل" و "بالغ" تا حدی با هم تضاد دارند. این ماده به صورت غیر مستقیم تعریفی از شهر ارائه می دهد و محلی را که جمعیت آن از مرز پنج هزار عبور کرده را شهر واجد شرایط تاسیس شهرداری عنوان می کند که نتیجه آن تبدیل محل به شهر است. اما از آنجا که برای شکل گیری شهر مولفه های دیگری نیز لازم است بهتر بود در قانون شهرداری ابتدا تعریفی از شهر ارائه می شد. [۱]
منابع
- ↑ غلامحسین عبدالهی. محشای قانون شهرداری. چاپ 2. مجد، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6664956