نظریه شماره 7/1401/1110 مورخ 1402/02/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره هبه درختان مثمر کشت شده توسط محکوم علیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(نگارش چکیده، ایجاد لینک های درون ویکی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''چکیده نظریه شماره 7/1401/1110 مورخ 1402/02/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره [[هبه]] درختان مثمر کشت شده توسط [[محکوم علیه]]''': با توجه به عمومات حاکم بر عقد هبه، متصرف عدوانی می تواند اشجار مثمر غرس شده در اراضی ملی را به محکوم له (اداره منابع طبیعی) هبه کند و در فرض پذیرش هبه، [[متهب]] اختیار هرگونه دخل و تصرف و استفاده از مال موهوبه را دارد. | |||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/1110|شماره پرونده=1401-76-1110 ح|تاریخ نظریه=1402/02/17|موضوع نظریه=[[قانون مجازات اسلامی]]|محور نظریه=[[هبه]]}} | |||
== استعلام == | |||
آیا امکان [[هبه]] درختان مثمر کشت شده توسط [[محکوم علیه]] بزه [[تصرف]] اراضی ملی به اداره منابع طبیعی پس از [[رأی قطعی|قطعیت]] [[دادنامه]] وجود دارد؟ در صورت صحت هبه، آیا قلع و قمع اشجار امکان پذیر است؟ | |||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
نسخهٔ ۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۸
چکیده نظریه شماره 7/1401/1110 مورخ 1402/02/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره هبه درختان مثمر کشت شده توسط محکوم علیه: با توجه به عمومات حاکم بر عقد هبه، متصرف عدوانی می تواند اشجار مثمر غرس شده در اراضی ملی را به محکوم له (اداره منابع طبیعی) هبه کند و در فرض پذیرش هبه، متهب اختیار هرگونه دخل و تصرف و استفاده از مال موهوبه را دارد.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۱/۱۱۱۰ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۱-۷۶-۱۱۱۰ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۲/۰۲/۱۷ |
| موضوع نظریه | قانون مجازات اسلامی |
| محور نظریه | هبه |
استعلام
آیا امکان هبه درختان مثمر کشت شده توسط محکوم علیه بزه تصرف اراضی ملی به اداره منابع طبیعی پس از قطعیت دادنامه وجود دارد؟ در صورت صحت هبه، آیا قلع و قمع اشجار امکان پذیر است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
اولا، اجرای حکم رفع تصرف عدوانی و اعاده وضع به حال سابق به استناد ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵، مستلزم قلع و قمع بنا و اشجار و مستحدثات نیست؛ بلکه واحد اجرای احکام فقط محل مورد تصرف را از ید محکوم علیه خارج و تحویل محکوم له می نماید و قلع و قمع موارد مذکور با توجه به مقررات تبصره ۲ ماده یادشده منوط به تقدیم دادخواست به دادگاه و صدور حکم در این خصوص است.
ثانیا، در فرض سؤال؛ اعم از آنکه با لحاظ بند فوق رأی به قلع و قمع اشجار صادر شده و یا نشده باشد، با توجه به عمومات حاکم بر عقد هبه، متصرف عدوانی می تواند اشجار مثمر غرس شده در اراضی ملی را به محکوم له (اداره منابع طبیعی) هبه کند و در فرض پذیرش هبه، متهب اختیار هرگونه دخل و تصرف و استفاده از مال موهوبه را دارد.