نظریه شماره 7/99/1820 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان در نظر گرفتن شهادت شهود یا نظریه کارشناسی به عنوان مجوز اعاده دادرسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1820|شماره پرونده=99-127-1820 ح|تاریخ نظریه=1400/02/29|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[اعاده دادرسی]]}}چکیده نظریه شماره 7/99/1820 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان در نظر گرفتن شهادت شهود یا نظریه کارشناسی به عنوان مجوز اعاده دادرسی: | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1820|شماره پرونده=99-127-1820 ح|تاریخ نظریه=1400/02/29|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[اعاده دادرسی]]}}'''چکیده نظریه شماره 7/99/1820 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان در نظر گرفتن شهادت شهود یا نظریه کارشناسی به عنوان مجوز اعاده دادرسی:''' طبق [[ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|بند ج ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری]]، [[دلیل|دلایل]] جدید در صورتی موجب [[اعاده دادرسی]] است که دلیل ارئه شده به تشخیص [[مرجع رسیدگی کننده]]، موجب [[اثبات]] بیگناهی [[محکوم علیه|محکومعلیه]] یا عدم [[تقصیر]] شود. | ||
== استعلام == | == استعلام == | ||
آیا شهادت شهود و یا نظریه کارشناسی میتواند از مصادیق بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مجوز اعاده دادرسی باشد؟ | آیا [[شهادت]] [[شاهد|شهود]] و یا [[نظریه کارشناسی]] میتواند از مصادیق بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مجوز اعاده دادرسی باشد؟ | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
چنانچه شهادت فرض سؤال، شهادت شرعی نباشد، صرف ارائه شاهد عرفی و نظریه کارشناس که ارزش اثباتی آنها به تشخیص مرجع رسیدگی کننده است، موجب پذیرش اعاده دادرسی نیست. بلکه همانگونه که در بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ تصریح شده است، دلایل جدید در صورتی موجب اعاده دادرسی است که دلیل ارئه شده به تشخیص مرجع رسیدگی کننده، موجب اثبات بیگناهی محکومعلیه یا عدم تقصیر شود. | چنانچه شهادت فرض سؤال، [[شهادت شرعی]] نباشد، صرف ارائه [[شاهد عرفی]] و نظریه کارشناس که ارزش اثباتی آنها به تشخیص مرجع رسیدگی کننده است، موجب پذیرش اعاده دادرسی نیست. بلکه همانگونه که در بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ تصریح شده است، دلایل جدید در صورتی موجب اعاده دادرسی است که دلیل ارئه شده به تشخیص مرجع رسیدگی کننده، موجب اثبات بیگناهی محکومعلیه یا عدم تقصیر شود. | ||
== مواد قانونی == | == مواد قانونی == | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[اعاده دادرسی]] | |||
* [[مرجع رسیدگی کننده]] | |||
* [[دلیل|دلایل]] | |||
* [[اثبات]] | |||
* [[محکوم علیه|محکومعلیه]] | |||
* [[تقصیر]] | |||
* [[شهادت]] | |||
* [[شاهد|شهود]] | |||
* [[نظریه کارشناسی]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (کیفری)]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (کیفری)]] | ||
[[رده:نظریه 2]] | [[رده:نظریه 2]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۹
شماره نظریه | ۷/۹۹/۱۸۲۰ |
---|---|
شماره پرونده | ۹۹-۱۲۷-۱۸۲۰ ح |
تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۲/۲۹ |
موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
محور نظریه | اعاده دادرسی |
چکیده نظریه شماره 7/99/1820 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان در نظر گرفتن شهادت شهود یا نظریه کارشناسی به عنوان مجوز اعاده دادرسی: طبق بند ج ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری، دلایل جدید در صورتی موجب اعاده دادرسی است که دلیل ارئه شده به تشخیص مرجع رسیدگی کننده، موجب اثبات بیگناهی محکومعلیه یا عدم تقصیر شود.
استعلام
آیا شهادت شهود و یا نظریه کارشناسی میتواند از مصادیق بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مجوز اعاده دادرسی باشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
چنانچه شهادت فرض سؤال، شهادت شرعی نباشد، صرف ارائه شاهد عرفی و نظریه کارشناس که ارزش اثباتی آنها به تشخیص مرجع رسیدگی کننده است، موجب پذیرش اعاده دادرسی نیست. بلکه همانگونه که در بند ج ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ تصریح شده است، دلایل جدید در صورتی موجب اعاده دادرسی است که دلیل ارئه شده به تشخیص مرجع رسیدگی کننده، موجب اثبات بیگناهی محکومعلیه یا عدم تقصیر شود.