ماده ۱۳ قانون پولی و بانکی کشور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۲: خط ۲۲:


* [[ماهیت‌ حقوقی‌ ضمانت‌نامه‌های‌ بانکی‌ در ایران]]
* [[ماهیت‌ حقوقی‌ ضمانت‌نامه‌های‌ بانکی‌ در ایران]]
* [[آثار بطلان قراردادهای تجاری نسبت به‌اشخاص ثالث]]
{{مواد قانون پولی و بانکی کشور}}
{{مواد قانون پولی و بانکی کشور}}


[[رده: مواد قانون پولی و بانکی کشور]]
[[رده: مواد قانون پولی و بانکی کشور]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۷

ماده ۱۳ قانون پولی و بانکی کشور: بانک مرکزی ایران دارای اختیارات زیر میباشد.

۱ - دادن وام و اعتبار به وزارتخانه ها و موسسات دولتی با مجوز قانونی.

۲ - تضمین تعهدات دولت و وزارتخانه‌ ها و موسسات دولتی با مجوز قانونی.

۳ - دادن وام و اعتبار و تضمین وام و اعتبارات اعطائی به شرکتهای دولتی و شهرداریها و همچنین به موسسات وابسته به دولت و شهرداریها ‌با تأمین کافی.

۴ - تنزیل مجدد براتها و اسناد بازرگانی کوتاه مدت بانکها و دادن اعتبار به بانکها با تأمین کافی.

۵ - خرید و فروش اسناد خزانه و اوراق قرضه دولتی و اوراق قرضه صادر شده از طرف دولتهای خارجی یا موسسات مالی بین ‌المللی معتبر.

۶ - خرید و فروش طلا و نقره.

۷ - افتتاح و نگاهداری حساب جاری نزد بانکهای خارج و یا نگاهداری حساب بانکهای داخل و خارج نزد خود و انجام کلیه عملیات مجاز بانکی ‌دیگر و تحصیل اعتبارات در داخل و خارج به حساب خود و یا به حساب بانکهای داخل.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۵۸/۱۲/۱۸)- دادن وام و اعتبار و تضمین وام و اعتبارات اعطایی به وزارتخانه‌ها و موسسات دولتی موکول به تضمین وزارت اموراقتصادی و دارائی است.

تبصره ۲ - آئین‌ نامه‌ های مربوط به اجرای این ماده به تصویب شورای پول و اعتبار خواهد رسید.

مقالات مرتبط