ماده 73 قانون امور حسبی

ماده ۷۳ قانون امور حسبی: در صورتی که محجور ولی یا وصی داشته باشد دادستان و دادگاه حق دخالت در اداره امور او ندارند و فقط دادرس بعد از رسیدگی لازم می‌تواند وصایت وصی را تصدیق نماید.

توضیح واژگان

محجور: به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند.

وصی: شخصی است که در ولایت بر مورد وصیت، نایب موصی می‌گردد. وصی، نماینده ولی در اداره امور مولی علیه است، اما این نمایندگی، متفاوت از وکالت است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دادستان موظف است پس از اطلاع از وجود مجوری که ولی ندارد، طبق وظیفه خود اقدام به حفاظت از دارایی محجور بنماید. اما چنانچه خود را مدعی وصایت بر امور محجور می‌داند باید ادعای خود مبنی بر وصی بودن را اثبات نماید. اگر دادستان پذیرفت از عملیات خودداری می‌نماید و الا مدعی وصایت می‌تواند برای صحت ادعای خود به دادگاه مراجعه نماید. اگر دادگاه بعد از رسیدگی وصایت را تصدیق نمود دادستان مداخله خود را قطع می‌نماید.

رویه‌های قضایی

مطابق رای وحدت رویه شماره ۵۱۸ مورخ ۱۳۶۷/۱۱/۱۸ هیئت عمومی دیوان عالی کشور سمت ولایت قهری پدر نسبت به فرزند در ماده ۱۱۸۰ قانون مدنی تصریح شده که تا سن بلوغ ادامه می‌یابد. سند سجلی هم در اثبات بلوغ طریقیت دارد لذا چنانچه سند سجلی حکایت از بلوغ داشته اما ولی قهری مدعی نرسیدن فرزند خود به سن بلوغ باشد و اصلاح تاریخ تولد او را بخواهد قبول دادخواست ولی قهری و رسیدگی به دعوا معنی ندارد.

همچنین در خصوص ماده ۷۳ قانون امور حسبی حکم شماره ۱۵۵۸ مورخ ۲۵/۹/۱۹ شعبه ۶ دیوان عالی کشور این گونه آمده‌است: مواد ۵۶ و ۷۳ قانون امور حسبی مانع دخالت دادسرا در امر وصی منصوبی که عجز و امتناع او از رسیدگی به اداره امور صغار محرز شود نیست.

مقالات مرتبط

• تعارض نقش دادستان و سازمانهای غیر قضایی در حمایت از محجوران
• درآمدی بر بازشناسی وکالت مطلق