شرط پرداخت مهریه توسط ثالث در نکاح دائم: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+ 11 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[رده:مقالات شماره ششم دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی]] | [[رده:مقالات شماره ششم دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی]] | ||
[[رده:مقالات دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی]] | [[رده:مقالات دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی]] | ||
[[رده:مقالات علی | [[رده:مقالات علی تولایی]] | ||
[[رده:مقالات رامین پور سعید]] | [[رده:مقالات رامین پور سعید]] | ||
[[رده:مقالات اعظم ابراهیمی]] | [[رده:مقالات اعظم ابراهیمی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۸
شرط پرداخت مهریه توسط ثالث در نکاح دائم نام مقاله ای از علی تولائی و رامین پورسعید و اعظم ابراهیمی است که در شماره ششم (اسفند ۱۳۹۳) دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی منتشر شده است.
چکیده
در عقد نکاح، مرد مکلف است تا مالی را تحت عنوان مهریه به زن تملیک کند، یا آن را به مثابه یک تعهد مالی برعهده گیرد. از نظر فقهی، دلیل متقنی بر اینکه مهر لزوماً باید از دارایی زوج باشد وجود ندارد. بنابراین، شخص ثالث غیر از زوج میتواند، مال خود را به عنوان مهریه قرار دهد، یا به پرداخت مهریه متعهد گردد. این تعهد ممکن است در قالب شرط در عقد نکاح متبلور شود. از منظر فقه و حقوق مدنی، چنین شرطی صحیح است و آثار و احکام شروط صحیح برآن مترتب است. شرط مذکور میتواند در قالب شرط بنایی، ابتدایی و شرط به فعل شخص ثالث، ضمن عقد نکاح ظهور پیدا کند.
کلیدواژه ها
- مهریه
- تعهد ثالث
- شرط ابتدایی
- شرط بنایی
- شرط به فعل شخص ثالث