ماده 11 قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۱ قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران:''' | '''ماده ۱۱ قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران مصوب ۱۳۵۶,۰۳,۱۷:''' شرکت می تواند هزینه و تعهدات ارزی خود را در داخل و خارج کشور در حدود بودجه مصوب از درآمدهای ارزی خود بپردازد. | ||
شرکت در اول هر سال موافقت مقامات قانونی نظارت بر ارز را برای استفاده از اعتبارات ارزی سالانه خود یکجا تحصیل و صورت هزینه های ارزی را هر سه ماه یک مرتبه به مقامات مذکور و خزانه تسلیم خواهد نمود. | |||
* [[ماده 10 قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران|مشاهده ماده قبلی]] | * [[ماده 10 قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران|مشاهده ماده قبلی]] | ||
* [[ماده | * [[ماده 12 قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران|مشاهده ماده بعدی]] | ||
{{مواد قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران}} | {{مواد قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران}} | ||
[[رده:مواد قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران]] | [[رده:مواد قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۱
ماده ۱۱ قانون اساسنامه شرکت ملی نفت ایران مصوب ۱۳۵۶,۰۳,۱۷: شرکت می تواند هزینه و تعهدات ارزی خود را در داخل و خارج کشور در حدود بودجه مصوب از درآمدهای ارزی خود بپردازد.
شرکت در اول هر سال موافقت مقامات قانونی نظارت بر ارز را برای استفاده از اعتبارات ارزی سالانه خود یکجا تحصیل و صورت هزینه های ارزی را هر سه ماه یک مرتبه به مقامات مذکور و خزانه تسلیم خواهد نمود.