ماده ۲۰۲ قانون مجازات اسلامی

اداء کننده سوگند باید عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شخصی که در زمان درخواست سوگند اهلیت دارد اما بعدا و قبل از اتیان سوگند آن را از دست مدهد،حق اتیان سوگند را ندارد. به علاوه سوگند مانند اقرار عملی ارادی است و ایجاد آن نیاز به اراده کامل در ایجاد کننده دارد.این شرایط و چنین اهلیتی نه تنها برای اتیان سوگند بلکه برای رد سوگند یا نکول هم لازم است.

سوابق فقهی

برخی از فقها معتقدند در فرض وجود ولی طفل، باید حاکم او را برای طرح دعوی احضار کند و در فرض عدم وجود ولی، باید مدعی علیه به وسیله خود قاضی و با تکیه بر ولایت وی احضار یا اقدام به نصب قیم یا تکفل امور طفل از سوی قاضی شود.در این فرض در صورت فقدان بینه از سوی طفل، قاضی باید منکر را سوگند دهد و در فرض امتناع منکر از سوگند و رد آن به مدعی، به دلیل بی اعتباری سوگند صغیر باید قائل به فقدان هر خاصیتی برای این سوگند بود. اما در فرض علم ولی یا وکیل به صحت گفتار طفل، امکان اداء سوگند مردوده از سوی آنان به جای طفل وجود دارد.

رویه قضایی

بر اساس نظریه مشورتی شماره 2234/7_1378/6/1 عقل و بلوغ سوگند خورنده و توجه او به صحت مطالب ابرازی در زمان اداء سوگند کافی بوده و وقوع حادثه در زمان صغر وی، صحت سوگند را خدشه دار نمی سازد.