ماده 282 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
ماده 282 قانون امور حسبی: [[وصیت ‌نامه]] سری را موصی همه وقت می تواند به ترتیبی که برای استرداد [[سند|اسناد]] [[ودیعه|امانتی]] مقرر است استرداد نماید.
ماده ۲۸۲ قانون امور حسبی: [[وصیت نامه]] سری را موصی همه وقت می‌تواند به ترتیبی که برای استرداد [[سند|اسناد]] [[ودیعه|امانتی]] مقرر است استرداد نماید.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۲۷۹ قانون امور حسبی]]


* [[ماده 279 قانون امور حسبی]]
== توضیح واژگان ==
وصیت نامه سری: وصیت نامه ای است که برابر مقررات راجع به [[ودیعه|امانت گذاری]] اسناد در دفاتر [[سند رسمی|اسناد رسمی]] به [[ودیعه]] نهاده شده باشد خواه به خط موصی باشد یا نه ولی باید به امضای موصی باشد، خواه مورخ باشد خواه نه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6570028|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>


== توضیح واژگان ==
سند: سند، نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا [[واقعه حقوقی]] تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref>
وصیت نامه سری: وصیت نامه ای است که برابر مقررات راجع به امانت گذاری اسناد در دفاتر اسناد رسمی به ودیعه نهاده شده باشد خواه به خط موصی باشد یا نه ولی باید به امضای موصی باشد، خواه مورخ باشد خواه نه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6570028|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>


سند: سند، نوشته ای است که به طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref>
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
وصیت عملی است قابل رجوع این مطلب از حکم [[ماده ۸۳۸ قانون مدنی]] به دست می‌آید. بر اساس این ماده موصی می‌تواند از [[وصیت]] خود رجوع کند. به موجب [[ماده ۸۳۹ قانون مدنی|ماده ۸۳۹]] نیز موصی چنانچه پس از وصیت اول، وصیت دیگری بر خلاف وصیت اول کند در این صورت، وصیت دوم معتبر است. ماده نامبرده مقرر می‌دارد: اگر موصوی ثانیاً وصیتی بر خلاف وصیت اول نماید، وصیت دوم صحیح است. این دو حکم، از این رو مقرر شده‌اند که شخص موصی می‌تواند در زمان حیات خود یعنی تا زمانی که زنده است و [[اهلیت]] دارد وصیت کند؛ لذا می‌تواند از وصیت پیشین خود رجوع کند. به همین جهت است که ماده ۲۸۲ [[قانون امور حسبی]] اعلام می‌دارد: وصیت نامه سری را همه وقت می‌توان به ترتیبی که برای استرداد اسناد امانتی مقرر است، استرداد نماید. حکم ماده اخیر در تکمیل دو ماده نامبرده از قانون مدنی است و اگر هم این حکم نبود؛ خللی به حق موصی در استرداد وصیت نامه سری وارد نمی‌شد زیرا هر شخصی که امانتی را به شخصی می‌سپارد هر زمان می‌تواند آن امانت را استرداد کند. [[ماده ۶۱۹ قانون مدنی]] در بحث ودیعه می‌گوید: [[امین]] باید عین مالی را که دریافت کرده‌است رد نماید. از تاریخ امتناع، احکام امین به او مترتب نشده و ضامن تلف و هر نقص یا عیبی است که در مال ودیعه حادث شود. اگرچه آن عیب یا نقص مستند به فعل او نباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=797928|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۰

ماده ۲۸۲ قانون امور حسبی: وصیت نامه سری را موصی همه وقت می‌تواند به ترتیبی که برای استرداد اسناد امانتی مقرر است استرداد نماید.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

وصیت نامه سری: وصیت نامه ای است که برابر مقررات راجع به امانت گذاری اسناد در دفاتر اسناد رسمی به ودیعه نهاده شده باشد خواه به خط موصی باشد یا نه ولی باید به امضای موصی باشد، خواه مورخ باشد خواه نه.[۱]

سند: سند، نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

وصیت عملی است قابل رجوع این مطلب از حکم ماده ۸۳۸ قانون مدنی به دست می‌آید. بر اساس این ماده موصی می‌تواند از وصیت خود رجوع کند. به موجب ماده ۸۳۹ نیز موصی چنانچه پس از وصیت اول، وصیت دیگری بر خلاف وصیت اول کند در این صورت، وصیت دوم معتبر است. ماده نامبرده مقرر می‌دارد: اگر موصوی ثانیاً وصیتی بر خلاف وصیت اول نماید، وصیت دوم صحیح است. این دو حکم، از این رو مقرر شده‌اند که شخص موصی می‌تواند در زمان حیات خود یعنی تا زمانی که زنده است و اهلیت دارد وصیت کند؛ لذا می‌تواند از وصیت پیشین خود رجوع کند. به همین جهت است که ماده ۲۸۲ قانون امور حسبی اعلام می‌دارد: وصیت نامه سری را همه وقت می‌توان به ترتیبی که برای استرداد اسناد امانتی مقرر است، استرداد نماید. حکم ماده اخیر در تکمیل دو ماده نامبرده از قانون مدنی است و اگر هم این حکم نبود؛ خللی به حق موصی در استرداد وصیت نامه سری وارد نمی‌شد زیرا هر شخصی که امانتی را به شخصی می‌سپارد هر زمان می‌تواند آن امانت را استرداد کند. ماده ۶۱۹ قانون مدنی در بحث ودیعه می‌گوید: امین باید عین مالی را که دریافت کرده‌است رد نماید. از تاریخ امتناع، احکام امین به او مترتب نشده و ضامن تلف و هر نقص یا عیبی است که در مال ودیعه حادث شود. اگرچه آن عیب یا نقص مستند به فعل او نباشد.[۳]

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6570028
  2. جواد خالقیان. تأمین خسارت احتمالی. چاپ 1. مهاجر، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2246488
  3. احمدعلی حمیتی واقف. حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث). چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 797928