ماده ۱ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پیشینه) |
(اضافه کردن نظریه مشورتی) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱ قانون تامین اجتماعی:''' | '''ماده ۱ قانون تامین اجتماعی:''' به منظور اجراء و تعمیم و گسترش انواع [[بیمه]]<nowiki/>های اجتماعی و استقرار نظام هم آهنگ و متناسب با برنامه‌های [[تأمین اجتماعی]]، همچنین تمرکز وجوه و درآمدهای موضوع قانون تأمین اجتماعی و سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از محل وجوه و ذخائر، سازمان مستقلی بنام «[[سازمان تأمین اجتماعی]]» وابسته به وزارت بهداری و بهزیستی که در این قانون «سازمان» نامیده می‌شود، تشکیل می‌گردد. سازمان دارای [[شخصیت حقوقی]] و استقلال مالی و اداری است و امور آن منحصراً طبق [[اساسنامه]] ای که به تصویب [[هیئت وزیران]] می‌رسد، اداره خواهد شد. | ||
تبصره | تبصره ۱ ـ صندوق تأمین اجتماعی موضوع ماده ۱۰ قانون تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی، مصوب تیرماه ۱۳۵۵ در سازمان ادغام و کلیه وظایف و دارائی و مطالبات و دیون و تعهدات صندوق مذکور، به سازمان منتقل می‌شود. | ||
تبصره | تبصره ۲ ـ کلیه و احدهای اجرائی تأمین اجتماعی سازمانهای منطقه ای بهداری و بهزیستی استانها، موضوع ماده ۶ قانون تشکیل وزارت بهداری و [[بهزیستی]] مصوب تیرماه ۱۳۵۵، از سازمانهای مذکور منتزع و با کلیه وظایف و دارائی و مطالبات و دیون و تعهدات به «سازمان» منتقل می‌شود. | ||
تبصره | تبصره ۳ ـ کلیه کارکنان سازمان تأمین اجتماعی سابق که در اجرای ماده ۶ قانون تشکیل و زارت بهداری و بهزیستی به سازمانهای منطقه ای بهداری و بهزیستی استانها منتقل شده‌اند و همچنین کارمندانی که توسط سازمانهای مذکور به منظور انجام و ظایف مربوط به تأمین اجتماعی در نواحی بهداری و بهزیستی طبق آئین نامه استخدامی بیمه‌های اجتماعی استخدام شده و عملاً در کار تأمین اجتماعی اشتغال دارند و کلیه حقوق و مزایای خود را از محل اعتبارات پرسنلی و اداری تأمین اجتماعی دریافت می‌دارند به سازمان منتقل می‌شوند. | ||
== توضیح واژگان == | |||
'''تأمین اجتماعی''': این عبارت را می‌توان وفق دو دیدگاه تعریف نمود: دیدگاه اول، تأمین اجتماعی را مجموعه اقدام‌هایی برای کاهش، رفع، پیشگیری یا کنترل مشکلات اجتماعی می‌داند. دیدگاه دوم، تأمین اجتماعی را مجموع مقررات حاکم بر سازمان دهی و جمع‌آوری کمک‌ها و توزیع مجدد آن‌ها به منظور حفظ یا اعاده تعادل اقتصادی افراد جامعه می‌داند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5137956|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=ویژه|چاپ=1}}</ref> | |||
'''شخصیت حقوقی'''، در علم حقوق بحث از شخصیت حقوقی صرفا مختص شرکت های تجاری نیست بلکه کلیه اشخاص حقوقی اعم از عمومی و خصوصی را شامل می شود. قانونگذار در [[ماده ۵۸۳ قانون تجارت|ماده 583 قانون تجارت]] برای شرکت های تجاری شخصیت حقوقی قائل شده است <ref>[[ماده ۵۸۳ قانون تجارت|ماده 583 قانون تجارت]]</ref> | |||
'''اساسنامه،''' به مقرراتی که طرز کار و هدف و تشکیلات یک سازمان را مشخص می‌کند، اساسنامه یا اساسنامه داخلی می‌گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اداری (جلد یک)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4620604|صفحه=|نام۱=محمدجواد|نام خانوادگی۱=رضایی زاده|چاپ=2}}</ref> | |||
==کتب مرتبط== | |||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
سازمان تامین اجتماعی در آغاز به عنوان سازمان | [[سازمان تامین اجتماعی]] در آغاز به عنوان سازمان بیمه‌های اجتماعی کارگران به وجود آمد. با تحولات قانون گذاری به موجب قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ به شکل امروزی آن و به منظور اجرا و تعمیم و گسترش انواع بیمه‌های اجتماعی و استقرار نظام هماهنگ به برنامه‌های تامین اجتماعی تشکیل گردید و بنابر این هدف قانونگذار این بود که سازمان تامین اجتماعی محور و هماهنگ‌کننده نظام تامین اجتماعی ایران باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3596448|صفحه=|نام۱=کورش|نام خانوادگی۱=استوارسنگری|چاپ=3}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تأثیر محل خدمت در بیمه شاغلین]] | * [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تأثیر محل خدمت در بیمه شاغلین]] | ||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی|رای شعبه دیوان عدالت اداری دربارهٔ تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی (شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۰۴۹۰)]] | |||
* [[نظریه شماره 7/9/1929 مورخ 1399/07/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اجرای آرای مربوط به پرداخت حق بیمه کارگران]] | |||
* [[نظریه شماره 7/98/642 مورخ 1399/01/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم امکان توقیف اموال مدیران از سوی طلبکاران شرکت در فرض انحلال شرکت]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[امکان‌سنجی تجمیع صندوق‌های بازنشستگی در نظام تامین اجتماعی ایران]] | * [[امکان‌سنجی تجمیع صندوق‌های بازنشستگی در نظام تامین اجتماعی ایران]] | ||
* [[نظارت مالی بر سازمان تامین اجتماعی]] | * [[نظارت مالی بر سازمان تامین اجتماعی]] | ||
[[رده:مواد قانون | [[رده:مواد قانون تأمین اجتماعی]] | ||
[[رده:سازمان تامین اجتماعی]] | [[رده:سازمان تامین اجتماعی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۹
ماده ۱ قانون تامین اجتماعی: به منظور اجراء و تعمیم و گسترش انواع بیمه‌های اجتماعی و استقرار نظام هم آهنگ و متناسب با برنامه‌های تأمین اجتماعی، همچنین تمرکز وجوه و درآمدهای موضوع قانون تأمین اجتماعی و سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از محل وجوه و ذخائر، سازمان مستقلی بنام «سازمان تأمین اجتماعی» وابسته به وزارت بهداری و بهزیستی که در این قانون «سازمان» نامیده می‌شود، تشکیل می‌گردد. سازمان دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی و اداری است و امور آن منحصراً طبق اساسنامه ای که به تصویب هیئت وزیران می‌رسد، اداره خواهد شد.
تبصره ۱ ـ صندوق تأمین اجتماعی موضوع ماده ۱۰ قانون تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی، مصوب تیرماه ۱۳۵۵ در سازمان ادغام و کلیه وظایف و دارائی و مطالبات و دیون و تعهدات صندوق مذکور، به سازمان منتقل می‌شود.
تبصره ۲ ـ کلیه و احدهای اجرائی تأمین اجتماعی سازمانهای منطقه ای بهداری و بهزیستی استانها، موضوع ماده ۶ قانون تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی مصوب تیرماه ۱۳۵۵، از سازمانهای مذکور منتزع و با کلیه وظایف و دارائی و مطالبات و دیون و تعهدات به «سازمان» منتقل می‌شود.
تبصره ۳ ـ کلیه کارکنان سازمان تأمین اجتماعی سابق که در اجرای ماده ۶ قانون تشکیل و زارت بهداری و بهزیستی به سازمانهای منطقه ای بهداری و بهزیستی استانها منتقل شده‌اند و همچنین کارمندانی که توسط سازمانهای مذکور به منظور انجام و ظایف مربوط به تأمین اجتماعی در نواحی بهداری و بهزیستی طبق آئین نامه استخدامی بیمه‌های اجتماعی استخدام شده و عملاً در کار تأمین اجتماعی اشتغال دارند و کلیه حقوق و مزایای خود را از محل اعتبارات پرسنلی و اداری تأمین اجتماعی دریافت می‌دارند به سازمان منتقل می‌شوند.
توضیح واژگان
تأمین اجتماعی: این عبارت را می‌توان وفق دو دیدگاه تعریف نمود: دیدگاه اول، تأمین اجتماعی را مجموعه اقدام‌هایی برای کاهش، رفع، پیشگیری یا کنترل مشکلات اجتماعی می‌داند. دیدگاه دوم، تأمین اجتماعی را مجموع مقررات حاکم بر سازمان دهی و جمع‌آوری کمک‌ها و توزیع مجدد آن‌ها به منظور حفظ یا اعاده تعادل اقتصادی افراد جامعه می‌داند.[۱] شخصیت حقوقی، در علم حقوق بحث از شخصیت حقوقی صرفا مختص شرکت های تجاری نیست بلکه کلیه اشخاص حقوقی اعم از عمومی و خصوصی را شامل می شود. قانونگذار در ماده 583 قانون تجارت برای شرکت های تجاری شخصیت حقوقی قائل شده است [۲]
اساسنامه، به مقرراتی که طرز کار و هدف و تشکیلات یک سازمان را مشخص می‌کند، اساسنامه یا اساسنامه داخلی می‌گویند.[۳]
کتب مرتبط
پیشینه
سازمان تامین اجتماعی در آغاز به عنوان سازمان بیمه‌های اجتماعی کارگران به وجود آمد. با تحولات قانون گذاری به موجب قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ به شکل امروزی آن و به منظور اجرا و تعمیم و گسترش انواع بیمه‌های اجتماعی و استقرار نظام هماهنگ به برنامه‌های تامین اجتماعی تشکیل گردید و بنابر این هدف قانونگذار این بود که سازمان تامین اجتماعی محور و هماهنگ‌کننده نظام تامین اجتماعی ایران باشد.[۴]
رویه‌های قضایی
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تأثیر محل خدمت در بیمه شاغلین
- رای شعبه دیوان عدالت اداری دربارهٔ تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی (شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۰۴۹۰)
- نظریه شماره 7/9/1929 مورخ 1399/07/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اجرای آرای مربوط به پرداخت حق بیمه کارگران
- نظریه شماره 7/98/642 مورخ 1399/01/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم امکان توقیف اموال مدیران از سوی طلبکاران شرکت در فرض انحلال شرکت
منابع
- ↑ محمدرضا ویژه. کلیات حقوق اساسی. چاپ 1. شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5137956
- ↑ ماده 583 قانون تجارت
- ↑ محمدجواد رضایی زاده. حقوق اداری (جلد یک). چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4620604
- ↑ کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3596448