ماده 4 قانون ازدواج مصوب 1310: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۴ قانون ازدواج مصوب ۱۳۱۰ مصوب ۱۳۱۰,۰۵,۲۳:''' طرفین عقد ازدواج میتوانند هر شرطیکه مخالف با مقتضای عقد مزبور نباشد در ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر بنمایند مثل اینکه شرط شود هر کاه شوهر در مدت معینی غایب شده یا ترک انفاق نموده یا بر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
مدت مرور زمان ششماه از وقوع امری است که حق استفاده از شرط میدهد. | مدت مرور زمان ششماه از وقوع امری است که حق استفاده از شرط میدهد. | ||
* [[ماده 3 قانون ازدواج مصوب 1310|مشاهده ماده قبلی]] | * [[ماده 3 قانون ازدواج مصوب 1310|مشاهده ماده قبلی]] | ||
* [[ماده 5 قانون ازدواج مصوب 1310|مشاهده ماده بعدی]] | * [[ماده 5 قانون ازدواج مصوب 1310|مشاهده ماده بعدی]] | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
{{مواد قانون ازدواج مصوب 1310}} | {{مواد قانون ازدواج مصوب 1310}} | ||
[[رده:مواد قانون ازدواج مصوب 1310]] | [[رده:مواد قانون ازدواج مصوب 1310]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال فراز ۴ ذیل بند (پ) شرایط ضمن العقد مندرج در سندهای ازدواج]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۳
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴ قانون ازدواج مصوب ۱۳۱۰ مصوب ۱۳۱۰,۰۵,۲۳: طرفین عقد ازدواج میتوانند هر شرطیکه مخالف با مقتضای عقد مزبور نباشد در ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر بنمایند مثل اینکه شرط شود هر کاه شوهر در مدت معینی غایب شده یا ترک انفاق نموده یا بر علیه حیات زن سوء قصد کرده یا سوء رفتاری نماید که زندگانی زناشویی غیر قابل تحمل شود زن وکیل و وکیل در توکیل باشد که پس از اثبات تحقق شرط در محکمه و صدور حکم قطعی خود را بطلاق باین مطلقه سازد.
تبصره – در مورد این ماده محاکمه بین زن و شوهر در محکمه ابتدایی مطابق اصول محاکمات حقوقی به عمل خواهد آمد حکم بدایت قابل استیناف و تمیز است.
مدت مرور زمان ششماه از وقوع امری است که حق استفاده از شرط میدهد.