ماده 1 قانون اعسار مصوب 1313: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۱ قانون اعسار مصوب ۱۳۱۳ مصوب ۱۳۱۳,۰۹,۲۰:''' معسر کسی است که بواسطه عدم کفایت دارایی یا عدم دسترسی بمال خود قادر بتادیه مخارج محاکمه یا دیون خود نباشد. * مشاهده ماده بعدی {{مواد قانون اعسار مصوب 1313}} رده:م...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منسوخ}}'''ماده ۱ قانون اعسار مصوب ۱۳۱۳ مصوب ۱۳۱۳,۰۹,۲۰:''' معسر کسی است که بواسطه عدم کفایت دارایی یا عدم دسترسی بمال خود قادر بتادیه مخارج محاکمه یا دیون خود نباشد. | {{منسوخ}}'''ماده ۱ قانون اعسار مصوب ۱۳۱۳ مصوب ۱۳۱۳,۰۹,۲۰:''' معسر کسی است که بواسطه عدم کفایت دارایی یا عدم دسترسی بمال خود قادر بتادیه مخارج محاکمه یا دیون خود نباشد. | ||
* [[ماده 2 قانون اعسار مصوب 1313|مشاهده ماده بعدی]] | * [[ماده 2 قانون اعسار مصوب 1313|مشاهده ماده بعدی]] | ||
{{مواد قانون اعسار مصوب 1313}} | {{مواد قانون اعسار مصوب 1313}} | ||
[[رده:مواد قانون اعسار مصوب 1313]] | [[رده:مواد قانون اعسار مصوب 1313]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای دادگاه درباره تقاضای تقسیط و اعسار در جرایم عمدی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۴۱۰۱۰۷۸)]] | |||
* [[رای دادگاه درباره تقاضای اعسار از رد مال (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۷۰۰۰۲۳)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۳
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱ قانون اعسار مصوب ۱۳۱۳ مصوب ۱۳۱۳,۰۹,۲۰: معسر کسی است که بواسطه عدم کفایت دارایی یا عدم دسترسی بمال خود قادر بتادیه مخارج محاکمه یا دیون خود نباشد.