ماده 23 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+ 11 categories using HotCat) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:مواد قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری]] | |||
[[رده:حقوق مالکیت صنعتی]] | |||
[[رده:حقوق طرح های صنعتی]] | |||
[[رده:طرح صنعتی]] | |||
[[رده:گواهینامه ثبت طرح صنعتی]] | |||
[[رده:حقوق انحصاری طراح صنعتی]] | |||
[[رده:طرح صنعتی اشتراکی]] | |||
[[رده:حق تقدم طراح صنعتی]] | |||
[[رده:طرح صنعتی ناشی از استخدام یا قرارداد]] | |||
[[رده:توصیف طرح صنعتی]] | |||
[[رده:استثنائات گواهینامه ثبت طرح صنعتی]] | |||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۲
ماده 22 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386: مفاد مواد (5)، (9) و بند (ج) مواد(11)و(15) این قانون در خصوص طرحهای صنعتی نیز قابل اعمال است.
مواد مرتبط
- ماده 5 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
- ماده 9 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
- بند ج ماده 11 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
- بند ج ماده 15 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
مطالعات تطبیقی
براساس قانون نمونه سازمان جهانی مالکیت معنوی، در مورد مالکیت یک طرح صنعتی، معمولا براساس اصول حاکم بر حقوق قراردادها اتخاذ تصمیم می شود. در صورت سکوت قراردادی، مالکیت آن متعلق به شخصی است که طرح را طراحی کرده یا شخصی که در استخدام شخص دیگری بوده است. [۱]
منابع
- ↑ امیر ساعدوکیل. حمایت از مالکیت فکری در سازمان جهانی تجارت و حقوق ایران. چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3339060