سقوط دعوی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:اصطلاحات حقوق ثبت using HotCat) |
جز (added Category:اصطلاحات قانون ثبت اسناد و املاک using HotCat) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رده:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق ثبت]] | [[رده:اصطلاحات حقوق ثبت]] | ||
[[رده:اصطلاحات قانون ثبت اسناد و املاک]] |
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۴
سقوط دعوی: سقوط دعوی از بین رفتن دعوی به طور کلی می باشد. به این مفهوم که حق تعقیب آن دعوی از مدعی آن برای همیشه سلب می گردد. این امر ممکن است به دلیل چشم پوشی کلی مدعی از دعوی، ضمن استرداد آن یا به دلیل صدور رأی قطعی در دعوایی باشد که مطرح شده و یا به دلیل ختم دعوی با سازش باشد.[۱]
مصادیق و نمونه ها
یکی از مصادیق سقوط دعوی در حقوق ثبت می باشد و آن زمانی است که معترض بر ثبت پس از تقديم عرضحال در مدت شصت روز دعوای خود را تعقيب نمی نماید (مسكوت می گذارد) که در این صورت محكمه مكلف است به تقاضای مستدعی ثبت قرار اسقاط دعوای اعتراض را صادر نمايد از اين قرار می توان استيناف داد. رای استيناف قابل تميز نيست.[۲]
منابع
- ↑ فهیمه ملک زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2140216
- ↑ ماده 18 قانون ثبت اسناد و املاک