ماده ۱۴ قانون استخدام کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[صلاحیت فراسرزمینی دادگاه‌های ایران نسبت به‌جرائم مأموران و مستخدمان دولت]] | * [[صلاحیت فراسرزمینی دادگاه‌های ایران نسبت به‌جرائم مأموران و مستخدمان دولت]] | ||
{{مواد قانون استخدام کشوری}} | {{مواد قانون استخدام کشوری}} | ||
[[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | [[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره عدم ابطال بند ۶-۲ بخشنامه شماره ۶۸۷۲/۱۴۰ -۱۳۸۷/۳/۲۰ وزیر آموزش و پرورش]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۱
ماده ۱۴ قانون استخدام کشوری: (اصلاحی ۱۳۵۳/۱۲/۲۸) - برای ورود به خدمت رسمی شرایط ذیل لازم است:
الف – حداقل داشتن ۱۸ سال تمام و نداشتن بیش از ۴۰ سال تمام.
ب – تابعیت ایران.
ت – عدم محکومیت به فساد عقیده و معتاد نبودن به استعمال افیون.
ت – نداشتن سابقه محکومیت جزایی موثر.
ث – عدم محکومیت به فساد عقیده و عدم معروفیت به فساد اخلاق و تجاهر به فسق و معتاد نبودن به استعمال افیون و مبتلا نبودن به امراض مسریه.
ج – حداقل داشتن گواهی نامه شش ساله ابتدایی.
چ – داشتن توانائی انجام کاری که برای آن استخدام میشود.
تبصره ۱– افرادی که مجددا به استخدام رسمی پذیرفته می‌شوند مشمول محدودیت مربوط به حداکثر سن مذکور در بند الف این ماده نخواهند بود.
تبصره ۲- حداکثر سن مذکور در بند الف این ماده در مورد افرادی که داوطلب استخدام در مشاغل تخصصی که فهرست آن با پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور به‌تصویب شورا می‌رسد ۴۵ سال تمام می‌باشد