وارد ثالث: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:اصطلاحات آیین دادرسی مدنی using HotCat) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی using HotCat) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | [[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:اصطلاحات آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:اصطلاحات آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی]] |
نسخهٔ ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۲
هر گاه شخص ثالثی در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی برای خود مستقلاً حقی قایل باشد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین ذینفع بداند، میتواند تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشدهاست، وارد دعوا گردد، چه این که رسیدگی در مرحله بدوی باشد یا در مرحله تجدیدنظر. در این صورت نامبرده باید دادخواست خود را به دادگاهی که دعوا در آنجا مطرح است تقدیم و در آن منظور خود را به طور صریح اعلان نماید.[۱][۲]
مواد مرتبط
اقسام وارد ثالث
وارد ثالث ممکن است اصلی یا تبعی باشد:
وارد ثالث اصلی یا ثالث استقلالی
هر گاه وارد ثالث در دعوای مطرح شده برای خود مستقلاً حقی قایل باشد، ثالث استقلالی یا اصلی نامیده میشود.[۳]
وارد ثالث تبعی
هرگاه وارد ثالث برای تثبیت حقوق یکی از اصحاب دعوا وارد دعوی شود، ثالث تبعی نامیده میشود.[۳]
منابع
- ↑ ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ مرتضی شکیبازیده. فرهنگ نامه حقوقی شکیبا. چاپ 1. بروج، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6665764
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ محمود قلعه نوی. قرارهای مدنی (مقررات شکلی، آثار ماهوی با نکاهی بر آیین دادرسی فرانسه). چاپ 1. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3443108