ماده ۸ قانون شوراهای حل اختلاف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
* متن ماده 8 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16) بدین نحو بوده است؛در موارد زیر [[شورای حل اختلاف|شوراها]] با تراضی طرفین برای صلح و سازش اقدام مینمایند: | * متن ماده 8 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16) بدین نحو بوده است؛در موارد زیر [[شورای حل اختلاف|شوراها]] با تراضی طرفین برای [[صلح]] و [[سازش]] اقدام مینمایند: | ||
الف- کلیه امور مدنی و حقوقی | الف- کلیه امور مدنی و حقوقی | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۳
ماده ۸ قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1402/06/22): قضات، کارکنان دادگستری، وکلای دادگستری (اعم از وکلای عضو کانون‌های وکلا یا مرکز وکلا، کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضائیه)، کارشناسان رسمی دادگستری، نیروهای نظامی، انتظامی و اطلاعاتی اعم از نیروهای وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حراست و حفاظت دستگاه‌های اجرائی، صاحبان امتیاز خدمات الکترونیک قضائی و سردفتران، داوران و میانجی گران، در زمان اشتغال حق عضویت در شورا را ندارند.
پیشینه
- متن ماده 8 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16) بدین نحو بوده است؛در موارد زیر شوراها با تراضی طرفین برای صلح و سازش اقدام مینمایند:
الف- کلیه امور مدنی و حقوقی
ب- کلیه جرائم قابل گذشت
پ- جنبه خصوصی جرائم غیرقابل گذشت
تبصره- در صورتی که رسیدگی شورا با درخواست یکی از طرفین صورت پذیرد و طرف دیگر تا پایان جلسه اول عدم تمایل خود را برای رسیدگی در شورا اعلام نماید، شورا درخواست را بایگانی و طرفین را به مرجع صالح راهنمایی مینماید.
- محتوای ماده 8 قانون جدید شوراهای حل اختلاف، در ماده 7 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16) آمده بود که بر اساس آن؛ قضات، کارکنان دادگستری، وکلا و مشاوران حقوقی، کارشناسان رسمی دادگستری و کارکنان نیروهای نظامی و انتظامی جمهوری اسلامی ایران و نیروهای اطلاعاتی تا زمانی که در سمتهای شغلی خود هستند حق عضویت در شورا را ندارند.