ماده 37 قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۳۷ قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب ۱۳۶۱:''' هرگاه کسی در جائی متوقف باشد که توقف در آنجا جائز نیست مانند راه تنگ و دیگری اشتباها و بدون قصد به او برخورد کند و بمیرد شخص متوقف ضامن دیه خواهد بود و همچنین اگر موجب لغزش رهگذر و آ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
هفتم اشتراک در جنایت | هفتم اشتراک در جنایت | ||
* [[ماده 36 قانون مجازات | * [[ماده 36 قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361|مشاهده ماده قبلی]] | ||
* [[ماده 38 قانون مجازات | * [[ماده 38 قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361|مشاهده ماده بعدی]] | ||
{{مواد قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361}} | {{مواد قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361}} | ||
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361]] | [[رده:مواد قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۸
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۳۷ قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب ۱۳۶۱: هرگاه کسی در جائی متوقف باشد که توقف در آنجا جائز نیست مانند راه تنگ و دیگری اشتباها و بدون قصد به او برخورد کند و بمیرد شخص متوقف ضامن دیه خواهد بود و همچنین اگر موجب لغزش رهگذر و آسیب آنها شود ضامن خسارت میباشد مگر آنکه عابر با وسعت راه عمدا قصد برخورد داشته باشد که در این صورت نه تنها خسارت او هدر است بلکه عهدهدار خسارت شخص متوقف نیز خواهد بود.
هفتم اشتراک در جنایت