صغیر ممیز

ممیز در لغت، یعنی تشخیص دهنده، تمییز دهنده و جداسازنده، و شخصی را که نابالغ بوده؛ اما از قدرت تمییز برخوردار است؛ ممیز نامند. ممیز، وصفی است برای طفلی که قدرت تشخیص سود و زیان و خوب و بد را از یکدیگر دارد، بنابراین صغیر ممیز، به طفلی گویند که قدرت تشخیص خوب و بد، و زشت و زیبا را از یکدیگر داشته باشد؛ و به اجناس پیرامون خود و اعمال اشخاص و ارزش آنها، در حد ساده آشنایی دارد.

مواد مرتبط

• ماده ۱۲۱۲ قانون مدنی

جستارهای وابسته

• اهلیت

• بلوغ

• حجر

• صغیر غیرممیز