توسعه راهکارهای مواجهه با متعهد ممتنع: تفاوت میان نسخهها
(+ 8 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[رده:نقض تعهد]] | [[رده:نقض تعهد]] | ||
[[رده:مواد قرمز]] | [[رده:مواد قرمز]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۸
توسعه راهکارهای مواجهه با متعهد ممتنع نام مقاله ای از عبدالعظیم خروشی و علی اکبر حکم آبادی است که در شماره چهاردهم (خرداد 1401) فصلنامه علمی دانشنامه های حقوقی منتشر شده است.
چکیده
در روابط قراردادی بسیار دیده میشود که یک طرف قرارداد تعهدات خود را انجام داده است یا آماده به انجام آن است اما طرف دیگر نسبت به انجام تعهدات خود تاخیر داشته یا از انجام آن خودداری میکند و زمان به نفع یک طرف و علیه دیگری جریان دارد. در حقوق قراردادها در مواجهه با طرف ممتنع از انجام تعهد، همواره از ضمانت اجراهای «الزام به انجام تعهد»، «تسلیم موضوع تعهد به حاکم»، «فسخ» و «مطالبه خسارت» سخن به میان آمده است در حالی که باتوجه به سرعت متغیرهای اقتصادی و ضرورت واکنش سریع در مقابل این تحولات و از طرف دیگر کندی و طولانی بودن روند دادرسی، ضمانت اجراهای مذکور کارایی و همگامی لازم با ضروریات اقتصادی را ندارد. نوشتار حاضر با روش توصیفی تحلیلی و ابزار کتابخانهای- اسنادی به دنبال پاسخ به این پرسش است که علاوه بر ضمانت اجراهای مزبور، چه ابزارهای حقوقی دیگری میتوان مورد شناسایی و اعمال قرار داد که با توجه به موضوع تعهد و موقعیت طرفین راهکار مناسبی نیز باشد. از یافتههای پژوهش این نتیجه حاصل میشود که ابزارهای حقوقی همچون؛ «جانشینی مستقیم از ممتنع»، «برائت خود به خودی ذمه»، «نگهداری یا امانتسپاری» و «فروش» میتواند ضمانت اجراهای مناسب دیگری باشد که حسب موضوع تعهدات و موقعیت طرفین، میتواند مورد اعمال قرار گیرد.
کلیدواژه ها
- امتناع از تعهد
- راهکار جایگزین
- متعهد
- کنوانسیون بیع کالا
مواد مرتبط
- ماده 221 قانون مدنی
- ماده 222 قانون مدنی
- ماده 237 قانون مدنی
- ماده 238 قانون مدنی
- ماده 239 قانون مدنی
- ماده 273 قانون مدنی
- ماده 47 قانون اجرای احکام
- ماده 1 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
- ماده 410 قانون تجارت