اساسی سازی تولید و مصرف پایدار: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 10 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[رده:منابع طبیعی]] | [[رده:منابع طبیعی]] | ||
[[رده:مواد قرمز]] | [[رده:مواد قرمز]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۸
اساسی سازی تولید و مصرف پایدار نام مقاله ای از مسعود فریادی بوده که در شماره پانزدهم (دی 1398) دانشنامه حقوق اقتصادی منتشر شده است.
چکیده
صیانت از منابع طبیعی کشور از طریق پایدارسازی تولید و مصرف کالاها و خدمات یک ضرورت مهم حقوقی است و به همین دلیل برخی نظامهای حقوقی به ارتقای شأن این هنجار از طریق اساسیسازی آن روی آوردهاند. این مقاله با رویکرد تحلیلی و تطبیقی به بررسی ارکان سهگانه اساسیسازی تولید و مصرف پایدار پرداخته است. در رکن نخست قانون اساسی ایران تولید و مصرف پایدار کالاها و خدمات را با ممنوع ساختن آلودگی غیرقابل‌جبران محیط‌زیست و ممنوعیت اسراف و تبذیر (اصول 43 و 50) تبدیل به یک هنجار اساسی کرده است. اما تقویت دو رکن بعدی یعنی استناد به این اصول و رویهسازی در آراء شورای نگهبان و توسعه هنجاری در قوانین عادی کمتر مورد توجه بوده و ازاین‌رو اساسیسازی این هنجار اساسی نیازمند تضمین و توسعه قانونی و رویهای در نظام حقوقی ایران است.
کلید واژه ها
- اساسی سازی
- اسراف
- پایدار
- منابع طبیعی
مواد مرتبط
- اصل 43 قانون اساسی
- اصل 45 قانون اساسی
- اصل 50 قانون اساسی
- ماده 185 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران
- ماده 192 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران
- ماده 4 قانون مدیریت پسماندها
- ماده 14 قانون تقویت و توسعه نظام استاندارد
- ماده 1 قانون افزایش بهره وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی
- ماده 12 قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقاء نظام مالی کشور