ماده ۱۳ قانون پولی و بانکی کشور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
* [[ماهیت حقوقی ضمانت‌نامه‌های بانکی در ایران]] | * [[ماهیت حقوقی ضمانت‌نامه‌های بانکی در ایران]] | ||
* [[آثار بطلان قراردادهای تجاری نسبت به‌اشخاص ثالث]] | |||
{{مواد قانون پولی و بانکی کشور}} | {{مواد قانون پولی و بانکی کشور}} | ||
[[رده: مواد قانون پولی و بانکی کشور]] | [[رده: مواد قانون پولی و بانکی کشور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۷
ماده ۱۳ قانون پولی و بانکی کشور: بانک مرکزی ایران دارای اختیارات زیر میباشد.
۱ - دادن وام و اعتبار به وزارتخانه ها و موسسات دولتی با مجوز قانونی.
۲ - تضمین تعهدات دولت و وزارتخانه ها و موسسات دولتی با مجوز قانونی.
۳ - دادن وام و اعتبار و تضمین وام و اعتبارات اعطائی به شرکتهای دولتی و شهرداریها و همچنین به موسسات وابسته به دولت و شهرداریها با تأمین کافی.
۴ - تنزیل مجدد براتها و اسناد بازرگانی کوتاه مدت بانکها و دادن اعتبار به بانکها با تأمین کافی.
۵ - خرید و فروش اسناد خزانه و اوراق قرضه دولتی و اوراق قرضه صادر شده از طرف دولتهای خارجی یا موسسات مالی بین المللی معتبر.
۶ - خرید و فروش طلا و نقره.
۷ - افتتاح و نگاهداری حساب جاری نزد بانکهای خارج و یا نگاهداری حساب بانکهای داخل و خارج نزد خود و انجام کلیه عملیات مجاز بانکی دیگر و تحصیل اعتبارات در داخل و خارج به حساب خود و یا به حساب بانکهای داخل.
تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۵۸/۱۲/۱۸)- دادن وام و اعتبار و تضمین وام و اعتبارات اعطایی به وزارتخانه‌ها و موسسات دولتی موکول به تضمین وزارت اموراقتصادی و دارائی است.
تبصره ۲ - آئین نامه های مربوط به اجرای این ماده به تصویب شورای پول و اعتبار خواهد رسید.