نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۴۳۵ مورخ ۱۴۰۲/۰۷/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره جلوگیری از ملاقات طفل توسط یکی از والدین: تفاوت میان نسخه‌ها
(نگارش چکیده، ایجاد لینک های درون ویکی) |
جز (Shayesteh.majd صفحهٔ نظریه شماره 7/1402/435 مورخ 1402/07/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه را به نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۴۳۵ مورخ ۱۴۰۲/۰۷/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره جلوگیری از ملاقات طفل توسط یکی از والدین منتقل کرد: تعیین موضوع) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۹
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۲/۴۳۵ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۲-۹/۱-۴۳۵ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۲/۰۷/۰۳ |
| موضوع نظریه | قانون حمایت خانواده |
| محور نظریه | ملاقات طفل |
چکیده نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۴۳۵ مورخ ۱۴۰۲/۰۷/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره جلوگیری از ملاقات طفل توسط یکی از والدین:چنانچه به موجب رأی قطعی، حضانت طفل به یکی از والدین سپرده شده و برای والد دیگر، حق ملاقات تعیین شود؛ اما فردی که عهده دار حضانت است از اجرای حکم ملاقات استنکاف ورزد، بازداشت موضوع ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده قابلیت اعمال ندارد؛ زیرا این ماده ناظر به ضمانت اجرای حکم حضانت است؛ اما مجازات چنین فردی در راستای اعمال ماده ۵۴ قانون پیش گفته در صورت شکایت ذینفع وفق مقررات آیین دادرسی کیفری بلامانع است و همچنین ذی نفع ملاقات می تواند مطابق ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده درخواست واگذاری حضانت را بنماید. بر این اساس، در فرض سؤال صدور دستور جلب حاضن مستنکف از اجرای حکم ملاقات به استناد مواد ۴۰ و ۴۱ قانون یاد شده، موضوعا منتفی است.
استعلام
در دادگاه خانواده حکم بر محکومیت زوجه به تحویل طفل جهت ملاقات با زوج صادر شده است و به رغم اخطاریه های متعدد و صدور هشت بار اذن ورود به منزل، به دلیل مخفی کردن طفل امکان اجرای رأی دادگاه فراهم نشده است و محکوم له مستند به مواد ۴۰ و ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱، صدور برگ جلب محکوم علیه را درخواست کرده است؛ آیا این درخواست قابلیت پذیرش دارد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
چنانچه به موجب رأی قطعی، حضانت طفل به یکی از والدین سپرده شده و برای والد دیگر، حق ملاقات تعیین شود؛ اما فردی که عهده دار حضانت است از اجرای حکم ملاقات استنکاف ورزد، بازداشت موضوع ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ قابلیت اعمال ندارد؛ زیرا این ماده ناظر به ضمانت اجرای حکم حضانت است؛ اما مجازات چنین فردی در راستای اعمال ماده ۵۴ قانون پیش گفته در صورت شکایت ذینفع وفق مقررات آیین دادرسی کیفری بلامانع است و همچنین ذی نفع ملاقات می تواند مطابق ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ درخواست واگذاری حضانت را بنماید. بر این اساس، در فرض سؤال صدور دستور جلب حاضن مستنکف از اجرای حکم ملاقات به استناد مواد ۴۰ و ۴۱ قانون یاد شده، موضوعا منتفی است.