ماده ۷۱۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۱۱: خط ۱۱:


[[رده:جرایم ناشی از تخلفات رانندگی]]
[[رده:جرایم ناشی از تخلفات رانندگی]]
[[رده:ایراد صدمه بدنی غیر عمدی ناشی از تخلفات رانندگی]]
[[رده:صدمه بدنی غیر عمدی ناشی از تخلفات رانندگی]]

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۳

هرگاه یکی از جهات مذکور در ماده (714) موجب صدمه بدنی شود مرتکب به حبس از پانزده تا هفتاد و پنج روز و پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه مصدو‌م محکوم می‌ شود.

توضیح واژگان

منظور از «صدمه» در این ماده، صدمه ای است که منجر به جراحت شود و مشمول موارد مذکور در مواد 715 و 716 نباشد.610772

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عنصر مادی این جرم، ایراد صدمه بدنی غیر عمدی در اثر حوادث رانندگی است.[۱] این جرم از نوع جرائم غیر عمد است که برای تحقق آن، نیاز به احراز عنصر معنوی تقصیر در مرتکب است،[۲] در این مورد نیز لازم است بین حادثه رانندگی و صدمه وارده، رابطه سببیت برقرار باشد، بنابراین اگر صدمه ناشی از بیرون پریدن شخص از ماشین بوده و ارتباطی با تصادف رانندگی نداشته باشد، خارج از شمول ماده قرار خواهد گرفت.[۳] گفتنی است که رکن مادی و روانی جرائم موضوع ماده 714 تا 717 یکی است و قانونگذار بر اساس میزان صدمه وارده، برای هر یک به تفکیک مجازاتی را تعیین نموده است.[۴] این ماده به دلیل خفیف بودن صدمه وارده از شمول کیفیت مشدده ماده 719 (عدم کمک فوری به قربانی) خارج شده است.[۵] جرم موضوع این ماده، به موجب قانون کاهش حبس تعزیری مصوب 1399 از نوع جرائم قابل گذشت محسوب میشود.[۶]

منابع

  1. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610764
  2. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610768
  3. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610784
  4. حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 352364
  5. حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 355292
  6. ماده 104 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392