ماهیت داوری در دعوای طلاق

ماهیت داوری در دعوای طلاق نام مقاله ای از جواد سرخوش و سهیلا دیبافر بوده که در شماره بیست و سوم دوره ششم (تابستان 1397) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.

چکیده

قانون حمایت خانواده مصوب 1391 بنا بر دستور شرع مقدس اسلام، ارجاع دعوای طلاق به داوری را الزامی دانسته است. این الزام شرعی و قانونی به منظور ایجاد صلح و سازش بین زوجین متنازع و حمایت از کانون خانوادهای است که در شرف از هم گسیختگی میباشد. پرسش قابل طرح این است که ماهیت تدبیر مورد نظر شرع و قانون مزبور چیست؟ آیا آن را میتوان داوری به معنای حقیقی تلقی کرد؟ با بررسی اوصاف آن، به ویژه نقش اشخاصی که تحت عنوان داور اقدام مینمایند، تدبیر مزبور در قالب و شکل داوری است ولی با ماهیت میانجیگری، اشخاص حقیقی منتخب از سوی زوجین یا منصوب از سوی دادگاه خانواده تنها بایستی با قصد ایجاد صلح و سازش در دعوای طلاق مداخله کرده و مساعی خود را در ایصال آنان بکار برند. با میانجیگری این اشخاص، زوجین میتوانند با توافق اختلاف خود را از طریق صلح و سازش حل و فصل نمایند؛ بنابراین، داوران مد نظر قانون حمایت خانواده بدون اینکه بر مبنای مر قانون و قواعد حقوقی به ماهیت دعوای طلاق رسیدگی کنند و رای لازما الاجرایی را صادر نمایند، تنها نتیجه اقدامات خود را در قالب »نظریه« به دادگاه خانواده اعلام میکنند.

کلیدواژه ها

• ماهیت داوری
• دعوای طلاق
• دادگاه خانواده
• صلح و سازش
• میانجیگری

مواد مرتبط

• ماده 11 آییننامه اجرایی قانون حمایت از خانواده
• ماده 14 آییننامه اجرایی قانون حمایت از خانواده
• ماده 4 قانون حمایت خانواده
• ماده 27 قانون حمایت خانواده
• ماده 28 قانون حمایت خانواده
• ماده 455 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 481 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 482 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 489 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 1 آیین نامه قواعد میانجیگری مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران
• ماده 6 آیین نامه قواعد میانجیگری مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران