ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هر کس به قصد مطالبه [[وجه]] یا [[مال]] یا به قصد [[انتقام]] یا به هر منظور دیگری به [[عنف]] یا [[تهدید]] یا [[حیله]] یا به هر نحو دیگر | هر کس به قصد مطالبه [[وجه]] یا [[مال]] یا به قصد [[انتقام]] یا به هر منظور دیگری به [[عنف]] یا [[تهدید]] یا [[حیله]] یا به هر نحو دیگر شخصاً یا توسط دیگری شخصی را [[آدم‌ربایی|برباید]] یا [[اخفاء|مخفی کند]] در صورتی که ارتکاب جرم به عنف یا تهدید باشد به حبس درجه چهار و در غیر این صورت به حبس درجه پنج محکوم خواهد شد در صورتی که سن [[مجنی‌علیه]] کمتر از پانزده سال تمام باشد یا ربودن توسط [[وسایل نقلیه]] انجام پذیرد یا به مجنی علیه [[آسیب]] جسمی یا [[آسیب حیثیتی|حیثیتی]] وارد شود، مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم می‌گردد. | ||
تبصره - مجازات [[شروع به آدم‌ربایی|شروع به ربودن]] سه تا پنج سال حبس است. | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
در خصوص ماده فوق، عده ای بررسی مفهوم اصطلاح «[[گروگانگیری]]» را لازم | در خصوص ماده فوق، عده ای بررسی مفهوم اصطلاح «[[گروگانگیری]]» را لازم دانسته‌اند، بر این اساس باید گروگانگیری را لفظی عامیانه دانست که گاه مقصود از آن حالتی است که فرد گروگانگیر، شخص یا اشخاص را در تسلط و اختیار خویش گرفته و در مقابل آزادی آن‌ها، امتیازی را مطالبه می‌کند. گاه نیز گروگانگیری مترادف آدم‌ربایی بوده و در این صورت در فرض عدم [[محاربه]]، [[بازداشت]] غیرقانونی و [[تهدید به قتل]] به حساب می‌آید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276812|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> واژه «ربودن» که در این ماده دو بار به کار رفته‌است، ملازمه با جابجایی دارد و صرف بازداشت را نمی‌توان آدم‌ربایی تلقی نمود، البته این جابجایی باید به نحوی باشد که مفهوم [[عرف|عرفی]] ربودن را به همراه داشته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276820|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> ضمناً دراین باره در کتاب النهایه گفته شده‌است هرکس انسانی را برباید و بفروشد سزای او قطع است؛ زیرا او از جمله [[افساد فی‌الارض|مفسدین فی الارض]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ عناصرشناسی (حقوق مدنی، حقوق جزا)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1752080|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[عنصر مادی]] این جرم ربودن یا مخفی کردن دیگری است و عنف یا تهدید یا حیله جنبه تمثیلی دارد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی | [[عنصر مادی]] این جرم ربودن یا مخفی کردن دیگری است و عنف یا تهدید یا حیله جنبه تمثیلی دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=376516|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> همچنین برای تحقق این جرم [[سوءنیت عام]] و قصد استیلا یافتن و ربودن انسان و [[سوءنیت خاص]] قصد انتقال دادن فرد از محلی به محل دیگر لازم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سرقت در حقوق کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1645944|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=حبیب زاده|چاپ=2}}</ref>نوع وسیله نیز در این جرم مؤثر نیست و تنها میتواند در میزان مجازات مرتکب مؤثر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سرقت در حقوق کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1645936|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=حبیب زاده|چاپ=2}}</ref> ضمناً ظاهر ماده مفید آن است که مباشرت و تسبیب در جرم آدم‌ربایی مجازات یکسانی دارد. هرچند عبارت «توسط دیگری» ممکن است این ابهام را به وجود بیاورد که در صورت ارتکاب جرم توسط شخص دیگر، مسئولیت تنها متوجه دستور دهنده است. اما ظاهراً در اینجا هم [[تسبیب|سبب]] و هم [[مباشرت|مباشر]] مشمول این ماده قرار میگیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=376528|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> گفتنی است با توجه به منطوق ماده و نیز نظر قانونگذار به تشدید مجازات، جهل مرتکب آدم‌ربایی یا اخفا به سن مجنی علیه مؤثر نیست و اشتباه مرتکب در این مورد تأثیری در تشدید مجازات ندارد و تنها کافی است فرد عامد بوده باشد و سن طرف نیز کمتر از نصاب مقرر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- شخصیت معنوی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=535896|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=4}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:جرایم علیه اشخاص و اطفال]] | [[رده:جرایم علیه اشخاص و اطفال]] | ||
[[رده: | [[رده:آدم‌ربایی]] | ||
[[رده:زمانی]] | [[رده:زمانی]] | ||
{{پانویس|۲}} | |||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۱
هر کس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگری به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصاً یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند در صورتی که ارتکاب جرم به عنف یا تهدید باشد به حبس درجه چهار و در غیر این صورت به حبس درجه پنج محکوم خواهد شد در صورتی که سن مجنی‌علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد یا ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود، مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم می‌گردد.
تبصره - مجازات شروع به ربودن سه تا پنج سال حبس است.
توضیح واژگان
در خصوص ماده فوق، عده ای بررسی مفهوم اصطلاح «گروگانگیری» را لازم دانسته‌اند، بر این اساس باید گروگانگیری را لفظی عامیانه دانست که گاه مقصود از آن حالتی است که فرد گروگانگیر، شخص یا اشخاص را در تسلط و اختیار خویش گرفته و در مقابل آزادی آن‌ها، امتیازی را مطالبه می‌کند. گاه نیز گروگانگیری مترادف آدم‌ربایی بوده و در این صورت در فرض عدم محاربه، بازداشت غیرقانونی و تهدید به قتل به حساب می‌آید.[۱] واژه «ربودن» که در این ماده دو بار به کار رفته‌است، ملازمه با جابجایی دارد و صرف بازداشت را نمی‌توان آدم‌ربایی تلقی نمود، البته این جابجایی باید به نحوی باشد که مفهوم عرفی ربودن را به همراه داشته باشد.[۲] ضمناً دراین باره در کتاب النهایه گفته شده‌است هرکس انسانی را برباید و بفروشد سزای او قطع است؛ زیرا او از جمله مفسدین فی الارض است.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عنصر مادی این جرم ربودن یا مخفی کردن دیگری است و عنف یا تهدید یا حیله جنبه تمثیلی دارد.[۴] همچنین برای تحقق این جرم سوءنیت عام و قصد استیلا یافتن و ربودن انسان و سوءنیت خاص قصد انتقال دادن فرد از محلی به محل دیگر لازم است.[۵]نوع وسیله نیز در این جرم مؤثر نیست و تنها میتواند در میزان مجازات مرتکب مؤثر باشد.[۶] ضمناً ظاهر ماده مفید آن است که مباشرت و تسبیب در جرم آدم‌ربایی مجازات یکسانی دارد. هرچند عبارت «توسط دیگری» ممکن است این ابهام را به وجود بیاورد که در صورت ارتکاب جرم توسط شخص دیگر، مسئولیت تنها متوجه دستور دهنده است. اما ظاهراً در اینجا هم سبب و هم مباشر مشمول این ماده قرار میگیرند.[۷] گفتنی است با توجه به منطوق ماده و نیز نظر قانونگذار به تشدید مجازات، جهل مرتکب آدم‌ربایی یا اخفا به سن مجنی علیه مؤثر نیست و اشتباه مرتکب در این مورد تأثیری در تشدید مجازات ندارد و تنها کافی است فرد عامد بوده باشد و سن طرف نیز کمتر از نصاب مقرر باشد.[۸]
منابع
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276812
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276820
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. فرهنگ عناصرشناسی (حقوق مدنی، حقوق جزا). چاپ 1. گنج دانش، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1752080
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات). چاپ 2. ققنوس، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 376516
- ↑ محمدجعفر حبیب زاده. سرقت در حقوق کیفری ایران. چاپ 2. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1645944
- ↑ محمدجعفر حبیب زاده. سرقت در حقوق کیفری ایران. چاپ 2. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1645936
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات). چاپ 2. ققنوس، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 376528
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- شخصیت معنوی). چاپ 4. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 535896