ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


[[رده: مواد قانون استخدام کشوری]]
[[رده: مواد قانون استخدام کشوری]]
== رویه های قضایی ==
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره نقض رأی صادره در پرونده کلاسه ۸۳/۲۳۴۵ شعبه اول دیوان عدالت اداری]]
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال مصوبه مورخه ۲۴/۱۱/۶۲ هیأت مدیره مس سرچشمه]]
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه های شماره۱۹۶- ۹/۹/۵۹ و ۴/۷۴۱۳۰- ۲۹/۱۰/۵۹]]
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع پرداخت هزینه سفر و جابجایی مستخدم]]
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره فوقالعاده محل خدمت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۶

‌ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری: وزارتخانه‌ ها و موسسات دولتی مشمول این قانون می‌ توانند مبالغی برای جبران هزینه‌ های زیر به مستخدمین خود پرداخت کنند:

الف - هزینه ایاب و ذهاب که فقط به مشاغل خاصی که تصدی آنها نوعا مستلزم رفت و آمدهائی برای انجام وظایف مربوط است تعلق میگیرد.

ب (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه سفر که فقط به مستخدمینی که به خارج از محل خدمت خود اعزام یا منتقل می‌شوند قابل پرداخت است.

پ (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه نقل و مکان که فقط در موقع تغییر محل خدمت مستخدمین دولت قابل پرداخت است.

رویه های قضایی