ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Javad صفحهٔ ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری را به ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | [[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره نقض رأی صادره در پرونده کلاسه ۸۳/۲۳۴۵ شعبه اول دیوان عدالت اداری]] | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال مصوبه مورخه ۲۴/۱۱/۶۲ هیأت مدیره مس سرچشمه]] | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه های شماره۱۹۶- ۹/۹/۵۹ و ۴/۷۴۱۳۰- ۲۹/۱۰/۵۹]] | |||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع پرداخت هزینه سفر و جابجایی مستخدم]] | |||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره فوقالعاده محل خدمت]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۶
ماده ۴۰ قانون استخدام کشوری: وزارتخانه ها و موسسات دولتی مشمول این قانون می توانند مبالغی برای جبران هزینه های زیر به مستخدمین خود پرداخت کنند:
الف - هزینه ایاب و ذهاب که فقط به مشاغل خاصی که تصدی آنها نوعا مستلزم رفت و آمدهائی برای انجام وظایف مربوط است تعلق میگیرد.
ب (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه سفر که فقط به مستخدمینی که به خارج از محل خدمت خود اعزام یا منتقل میشوند قابل پرداخت است.
پ (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- هزینه نقل و مکان که فقط در موقع تغییر محل خدمت مستخدمین دولت قابل پرداخت است.
رویه های قضایی
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره نقض رأی صادره در پرونده کلاسه ۸۳/۲۳۴۵ شعبه اول دیوان عدالت اداری
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال مصوبه مورخه ۲۴/۱۱/۶۲ هیأت مدیره مس سرچشمه
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه های شماره۱۹۶- ۹/۹/۵۹ و ۴/۷۴۱۳۰- ۲۹/۱۰/۵۹
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع پرداخت هزینه سفر و جابجایی مستخدم
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره فوقالعاده محل خدمت