ماده 121 قانون مدیریت خدمات کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن رویه قضایی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== رویه قضایی == | == رویه قضایی == | ||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تمایز انتقال با تغییر محل خدمت|رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تمایز انتقال با تغییر محل خدمت(شماره دادنامه۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۱۰۲۵۰۵)]] | * [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تمایز انتقال با تغییر محل خدمت|رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تمایز انتقال با تغییر محل خدمت(شماره دادنامه۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۱۰۲۵۰۵)]] | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۱: | ||
[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | [[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بند ۷ هشتصد و چهاردهمین نشست هیأت رییسه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی]] | |||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع پرداخت مابه التفاوت ناشی از تغییر صندوق بازنشستگی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۵
ماده ۱۲۱ قانون مدیریت خدمات کشوری: آئین‌نامه اجرائی نحوه انتقال و مأموریت کارمندان مشمول این قانون به سایر دستگاه‌های اجرائی و مرخصی بدون حقوق شامل نحوه احتساب سوابق خدمت و نحوه پرداخت حقوق و مزایا و ارتباط سازمانی و سایر موارد مربوط با رعایت مفاد این قانون به پیشنهاد سازمان به تصویب هیئت وزیران می‌رسد.
فلسفه و مبانی نظری ماده
طبق آیین نامه اجرایی ماده 121، کارمند مأمور به خدمت، پس از خاتمه یا عدم تمدید مأموریت، مکلف به معرفی خود به دستگاه متبوع است، هم چنین اگر پس از خاتمه مأموریت برای کارمند رسمی در سازمان متبوع پستی وجود داشته باشد، با رعایت مقررات قانون آماده به خدمت خواهد شد و دستگاه های محل مأموریت اجازه اعزام وی به سایر دستگاه ها را ندارند.[۱]
مواد مرتبط
آیین نامه اجرایی تبصره 2 ماده 21 و ماده 121 قانون مدیریت خدمات کشوری در این ارتباط به تصویب رسیده است.[۲]
مقالات مرتبط
یادداشتی بر رأی شماره‌های ۱۱۸ الی ۱۲۰ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
رویه قضایی
منابع
- ↑ یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320580
- ↑ یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321288