ماده ۱۱ قانون استخدام کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(افزودن رویه قضایی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | [[رده: مواد قانون استخدام کشوری]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال مصوبه شماره ۵۹۳۶۸ مورخ ۲۶/۱۲/۶۵ هیأت وزیران]] | |||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره حق مأموریت]] | |||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره شرط پرداخت فوق العاده مأموریت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۵
ماده ۱۱ قانون استخدام کشوری: (اصلاحی ۱۳۴۶/۰۴/۲۲)- مأموریت عبارت است از:
الف - محول شدن وظیفه موقت به مستخدم غیر از وظیفه اصلی که در پست ثابت سازمانی خود دارد.
ب - اعزام مستخدم به طور موقت به وزارتخانه ها و موسساتی که فهرست آنها به تصویب هیأت وزیران میرسد و همچنین اعزام بسازمانهاﻯ بین المللی که دولت شاهنشاهی ایران عضویت آنها را پذیرفته یا سازمانهائی که دولت شاهنشاهی ایران شرکت در آنها را مقتضی بداند.
پ - اعزام مستخدم برای طی دوره های آموزشی یا کارآموزی در داخل یا خارج کشور.
رویه‌های قضایی
رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره حق مأموریت