ماده ۲ قانون وکالت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(اضافه کردن نظریه مشورتی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1170 مورخ 1399/08/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم منع کارمندان دولت به انجام وکالت اتفاقی]] | * [[نظریه شماره 7/99/1170 مورخ 1399/08/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم منع کارمندان دولت به انجام وکالت اتفاقی]] | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده ۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
{{مواد قانون وکالت}} | {{مواد قانون وکالت}} | ||
[[رده: مواد قانون وکالت]] | [[رده: مواد قانون وکالت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۸
ماده ۲ قانون وکالت: اشخاصی که واجد معلومات کافی برای وکالت باشند ولی شغل آنها وکالت در عدلیه نباشد اگر بخواهند برای اقربای سببی یا نسبی خود تا درجه دوم از طبقه سوم وکالت بنمایند ممکن است به آنها در سال سه نوبت جواز وکالت اتفاقی داده شود.