ماده ۱۹۱ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[شهادت|شاهد شرعی]] قابل جرح و تعدیل است. [[جرح|جرح شاهد]] عبارت از شهادت بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای شاهد شرعی مقرر کرده است و [[تعدیل شاهد]] عبارت از | [[شهادت|شاهد شرعی]] قابل جرح و تعدیل است. [[جرح|جرح شاهد]] عبارت از [[شهادت]] بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای شاهد شرعی مقرر کرده است و [[تعدیل|تعدیل شاهد]] عبارت از شهادت بر وجود شرایط مذکور برای شاهد شرعی است. | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
به موجب یک [[نظریه مشورتی]]، قوانین مربوط به شهادت از [[قانون آمره|قوانین آمره]] هستند، لذا در فرض عدم توجه دادگاه به شرایط لازم برای ادای شهادت، لازم است طرف مقابل توجه دادگاه را به فقدان این شرایط جلب | به موجب یک [[نظریه مشورتی]]، قوانین مربوط به شهادت از [[قانون آمره|قوانین آمره]] هستند، لذا در فرض عدم توجه دادگاه به شرایط لازم برای ادای شهادت، لازم است طرف مقابل توجه دادگاه را به فقدان این شرایط جلب نماید، در این حالت بر دادگاه این الزام وجود دارد که به این ایرادات توجه نموده و در فرض صحت آنان، حکم صادره قابل [[نقض رأی|نقض]] یا [[فسخ رأی|فسخ]] در مراجع بالاتر می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6274968|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۴۹
شاهد شرعی قابل جرح و تعدیل است. جرح شاهد عبارت از شهادت بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای شاهد شرعی مقرر کرده است و تعدیل شاهد عبارت از شهادت بر وجود شرایط مذکور برای شاهد شرعی است.
توضیح واژگان
«جرح» در لغت، به معنای مخدوش کردن است و «جرح شاهد»، یعنی خدشه وارد کردن به شاهد که در مقابل «تعدیل» به کار میرود.[۱]جرح شاهد را از اعتبار انداختن شهادت شاهد نیز تعریف کرده اند، این بی اعتبار ساختن باید از طریق بیان برخی از اوصاف قانون موثر در اعتبار شهادت شاهد باشد.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
جرح شاهد عبارت است از شهادت بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای اعتبار شاهد شرعی مانند بلوغ، عقل، ایمان و ذی نفع نبودن و...مقرر کرده است.[۳]از تقابل جرح با تعدیل چنین بر می آید که جرح به معنای ادعای عدم عدالت است، درحالی که این ماده، فقدان هر یک از شرایط را جرح میداند، اما چنین ایرادی، جرح شاهد به معنای واقعی نیست.[۴]
رویه های قضایی
به موجب یک نظریه مشورتی، قوانین مربوط به شهادت از قوانین آمره هستند، لذا در فرض عدم توجه دادگاه به شرایط لازم برای ادای شهادت، لازم است طرف مقابل توجه دادگاه را به فقدان این شرایط جلب نماید، در این حالت بر دادگاه این الزام وجود دارد که به این ایرادات توجه نموده و در فرض صحت آنان، حکم صادره قابل نقض یا فسخ در مراجع بالاتر می باشد.[۵]
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855744
- ↑ علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274972
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4164248
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855752
- ↑ محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274968