ماده 39 قانون حمایت از مالکیت صنعتی

ماده ۳۹ قانون حمایت از مالکیت صنعتی مصوب ۱۴۰۳,۰۳,۰۱: موارد صدور پروانه بهره برداری اجباری به شرح زیر است:

۱– اقتضای مصالح ملی و منافع عمومی: درمواردی که با نظر بالاترین مقام دستگاه اجرائی مربوط، مصالح ملی و منافع عمومی (مانند امنیت ملی، تغذیه، بهداشت یا توسعه سایر بخش های اقتصاد کشور) اقتضاء کند که دستگاه اجرائی یا اشخاص ثالث معین از اختراع بهره برداری کنند.

۲– اتخاذ رویه های ضد رقابتی: در صورتی که بهره برداری مالک اختراع یا اشخاص مجاز از طرف او، مغایر با رقابت آزاد باشد و بالاترین مقام دستگاه اجرائی مربوط، بهره برداری از اختراع را رافع مشکل تشخیص دهد.

۳– کوتاهی بهره برداری اختراع در ایران: هنگامی که سه سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه اختراع یا دو سال از تاریخ صدور گواهینامه اختراع گذشته و مخترع، بدون عذر موجه در ایران از آن بهره برداری نکرده یا به میزان کافی عرضه نکرده باشد. در محاسبه مهلت حمایت، مهلتی که طولانی تر است باید منظور گردد.

۴– وجود اختراعات وابسته: در مواردی که اختراع مؤخر که متضمن پیشرفت مهم فنی است و اهمیت اقتصادی قابل توجهی دارد بدون استفاده از یک اختراع مقدم، قابل بهره برداری نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 38 قانون حمایت از مالکیت صنعتی
• ماده 40 قانون حمایت از مالکیت صنعتی

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 39 قانون حمایت از مالکیت صنعتی

1. پروانه بهره‌برداری اجباری می‌تواند به دلیل مصالح ملی و منافع عمومی صادر شود، مانند امنیت ملی، تغذیه، بهداشت و توسعه اقتصادی.
2. در صورتی که بهره‌برداری از اختراع با رقابت آزاد مغایر باشد، امکان صدور پروانه بهره‌برداری اجباری وجود دارد.
3. عدم بهره‌برداری از اختراع در ایران پس از مدت معین، می‌تواند منجر به صدور پروانه بهره‌برداری اجباری شود.
4. اختراعات وابسته که بدون استفاده از اختراع مقدم قابل بهره‌برداری نیستند و اهمیت فنی و اقتصادی دارند، ممکن است منجر به صدور پروانه بهره‌برداری اجباری شوند.
5. تصمیم‌گیری درباره صدور پروانه بهره‌برداری اجباری برعهده بالاترین مقام دستگاه اجرائی مربوط است.
6. محاسبه مهلت حمایت بر اساس طولانی‌تر بودن مهلت از تاریخ تسلیم اظهارنامه یا صدور گواهینامه اختراع انجام می‌شود.