رای وحدت رویه شماره 1999 مورخ 1332/9/25 هیات عمومی دیوان عالی کشور (فرجام خواهی نسبت به احكام مربوط به تصرف عدوانی): تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۵ قانون جلوگیری از تصرف عدوانی]] | * [[ماده 5 قانون جلوگیری از تصرف عدوانی|ماده ۵ قانون جلوگیری از تصرف عدوانی]] | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۶
رای وحدت رویه شماره ۱۹۹۹ مورخ ۱۳۳۲/۹/۲۵ هیات عمومی دیوان عالی کشور (فرجام خواهی نسبت به احکام مربوط به تصرف عدوانی):چون در ماده (۵) قانون جلوگیری از تصرف عدوانی که ملاک قابل پژوهش بودن حکم دادستان در مورد تصرف عدوانی است ذکری از قابل فرجام بودن حکم دادگاه نشده و عمومات قانونی راجع به قابل فرجام بودن احکام شامل مورد نیست و از روح قانون مذکور مستفاد میشود که نظر قانونگذار در مورد جلوگیری از تصرف عدوانی بر تسریع و تسهیل است، لذا قبول دادخواست فرجامی نسبت به احکام مربوط به تصرف عدوانی که مرجع رسیدگی بدوی دادسرا بوده خلاف مفاد قانون مزبور میباشد.