ماهیت حقوقی قرارداد استفاده از روش مادرجانشین

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۸ توسط Fariba-Ranjbar (بحث | مشارکت‌ها) (←‏چکیده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماهیت حقوقی قرارداد استفاده از روش مادرجانشین نام مقاله ای از سید محمد صادق طباطبایی بوده که در شماره نهم دوره سوم (زمستان 1393) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.

چکیده

قرارداد استفاده از روش مادرجانشین قراردادي است که بر اساس آن زنی می پـذیرد جنـین بـه دست آمده از اسپرم و تخمک زوج متقاضی را در رحم خود پرورش دهد و پـس از وضـع حمـل، نوزاد را به آنها تحویل دهد. این قرارداد نوظهور پرسشهاي فراوانی را فرا روي فقها و حقوقدانان قرارداده است. یکی از مهمترین مسائل در این رابطه، تعیین ماهیت حقوقی قرارداد استفاده از رحم جایگزین است، زیرا این موضوع که توافق اراده ها در ایـن زمینـه در قالـب کـدام عقـد یـا قـرارداد مندرج شود، بر تعیین روابط حقوقی طرفین این قرارداد تأثیر بسیاري دارد. فقها و حقوقدانان از بین قالبهاي عقدي، اجاره اشیاء، اجاره اشخاص، جعاله، عاریه، ودیعه، صلح و ماده 10 قانون مدنی را قالبهاي مناسبی براي این توافق دانسته و برآن استدلال کرده اند. درمقاله حاضرانعقاد قرارداد مادر جانشین از طریق نهادهاي حقوقی مزبور مورد بررسی و نقد قرار گرفته و ضمن رد قابلیـت انطبـاق قرارداد مزبور باعقود معین ، در نهایت بر امکان انعقاد این قـرارداد در قالـب مـاده 10 قـانون مـدنی استدلال شده است.

کلیدواژه ها

  • روشهاي کمک باروري
  • قرارداد مادر جانشین
  • والـدین حکمـی
  • مادر جانشین
  • ناباروري

مواد مرتبط