جرم سیاسی
جرم سیاسی عبارت است از فعل یا ترک فعلی که به موجب قوانین موضوعه قابل مجازات است و با انگیزه سیاسی و علیه نظام سیاسی مستقر و حاکمیت دولت و مصالح سیاسی جمهوری اسلامی ایران و حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شهروندان ارتکاب می‌یابد.[۱][۲][۳][۴]همچنین طبق ماده ۱ قانون جرم سیاسی هر یک از جرائم مصرح در ماده (۲) این قانون چنانچه با انگیزه اصلاح امور کشور علیه مدیریت و نهادهای سیاسی یا سیاست های داخلی یا خارجی کشور ارتکاب یابد، بدون آنکه مرتکب قصد ضربه زدن به اصل نظام را داشته باشد جرم سیاسی محسوب می شود.[۵]
اقسام جرایم سیاسی
جرائم زیر در صورت انطباق با شرایط مقرر در ماده ۱ قانون جرم سیاسی، جرم سیاسی محسوب می شوند.
الف - توهین یا افتراء به روسای سه قوه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، معاونان رئیس جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان و اعضای شورای نگهبان به واسطه مسوولیت آنان
ب - توهین به رئیس یا نماینده سیاسی کشور خارجی که در قلمرو جمهوری اسلامی ایران وارد شده است با رعایت مفاد ماده (۵۱۷) قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات
پ - جرائم مندرج در بندهای (د) و (ه-) ماده (۱۶) قانون فعالیت احزاب، جمعیت ها، انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده مصوب ۱۳۶۰/۰۶/۰۷
ت - جرائم مقرر در قوانین انتخابات خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا به استثنای مجریان و ناظران انتخابات
ث - نشر اکاذیب
منابع
- ↑ غلامرضا پیوندی. جرم سیاسی. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658900
- ↑ سیدجعفر بوشهری. حقوق جزا (جلد اول) (اصول و مسائل). چاپ 2. شرکت سهامی انتشار، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658904
- ↑ نوروز کارگری. درون مایه های تروریسم. چاپ 1. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658912
- ↑ محمدامین فرید. تخریب اموال غیر دولتی. چاپ 3. راهروان قلم، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658916
- ↑ ماده ۱ قانون جرم سیاسی