ماده ۲۴۸ قانون مجازات اسلامی

هرگاه قرینه ای در بین باشد که مشخص گردد منظور قذف نبوده است، حد ثابت نمی شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده یکی از اجزای عنصر معنوی قذف را بیان میکند و آن قصد قذف است.بر همین اساس گفته شده است که این جرم مقید است و باید با قصد قذف باشد.

در رابطه با مقایسه قذف با سایر جرائم علیه شخصیت معنوی،درباره اهانت و فحاشی همراه با نسبت های ناموسی درحالی که هیچگونه قرابت و آشنایی میان طرفین واقعه وجود ندارد،مستوجب حد قذف نیست.واقعه مجرمانه ممکن است مشمول افترا و توهین ،ماده 697 یا 608 قانون مجازات اسلامی یا موضوع جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی و هتک حیثیت و نشر اکاذیب از قانون جرایم رایانه ای مصوب 1388 یا توهین برحسب مورد باشد.

سوابق فقهی

براساس نظر فقهی آیت الله خمینی در مسئله قذف آنچه موجب حد است نسبت زنا یا لواط دادن است.اما اگر به کسی نسبت سایر کارهای زشت داده شود موجب حد قذف نمیشود.هرچند امام (ع) میتواند هرکسی که به مردم نسبت های زشت میدهد را تعزیر کند.