ماده 40 قانون حمایت خانواده

ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱: هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی‌نفع و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی

پیشینه تقنینی

مفاد ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱ ابتدا در ماده ۱۴ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳ بیان شده بود. در ماده واحده قانون مربوط به حضانت مصوب ۱۳۶۵ آمده بود. این ماده واحده الزام مرتکب از سوی دادگاه را به عنوان شرط تحقق جرم ضروری دانسته بود که این شرط در ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده ۹۱ نیامده است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مقاومت در برابر اجرای حکم دادگاه از موارد مانع تراشی برای اجرای عدالت است. قانونگذار به این جرم در موضوعات دیگر کمتر توجه کرده‌است اما در خصوص حضانت طفل و ملاقات وی، به جهت اهمیتی که دارد توجه ویژه ای نموده‌است و عدم رعایت حکم دادگاه در این خصوص را جرم انگاری کرده‌است.

رویه‌های قضایی

نظریه مشورتی شماره ۷/۹۲/۸۲۲ مورخ ۹۲/۵/۱ اداره حقوقی قوه قضاییه در خصوص مفاد ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده موارد ذیل را مقرر داشته‌است. اولا: ضمانت اجرای مندرج در ماده ۴۰ این قانون مختص حکم است و به دستور موقت که در قالب قرار صادر می‌شود تسری ندارد. ثانیا: بازداشت قید شده در ماده ۴۰ قانون مذکور به صورت دستور قضایی است که با رعایت شرایط مذکور در این ماده صادر می‌شود و غایت زمانی آن لغایت مرتفع شدن بازداشت با توجه به مفاد ماده قانونی مذکور است.