بهای خواسته
منظور از بهای خواسته ارزیابی خواسته است که توسط خواهان به عمل میآید و در غیر از موارد مذکور در قانون، موجبی برای دخالت دادگاه و دفتر دادگاه نمیباشد.[۱] بهای خواسته باید در زمان طرح دعوا، ملاک قرار گیرد نه زمانی که عمل موضوع دعوا رخ دادهاست.[۲] همچنین، شایان ذکر است که بهای خواسته امری غیر از خواسته است و تنها در موردی که خواسته وجه رایج ایران باشد بهای آن معادل همان خواسته خواهد بود.[۳]
اثرعدم تقویم خواسته بر قابلیت تجدیدنظرخواهی: در دعاوی مالی خواهان ملزم است جهت وجود امکان تجدیدنظرخواهی و به منظور تعیین هزینههای دادرسی، مطابق با قانون آیین دادرسی مدنی، بهای خواسته را تعیین بنماید و چنانچه خواهان در زمان تقدیم دادخواست به وظیفه قانونی خود مبنی بر تعیین بهای خواسته عمل نکند امکان تجدیدنظرخواهی از رای صادره نیز وجود نداشته و رای صادره از دادگاه بدوی قطعی هست.[۴]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد اول). چاپ 1. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 462756
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 553372
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد اول). چاپ 1. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 462756
- ↑ رای دادگاه درباره اثرعدم تقویم خواسته بر قابلیت تجدیدنظرخواهی (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۱۷۰۰۰۳۵)