بری‌الذمه

بری‌الذمه، در لغت ترکیب اضافی مرکب از دو واژه‌ی «بری» به معنای پاک و «الذمه» به معنای عهده است. مراد از بری‌الذمه، کسی است که ذمه‌اش از هرگونه دینی پاک باشد. در فقه و حقوق، کسی بری‌الذمه نامیده می‌شود که عهده‌ی او از تعهد (دین) پیشینی که داشته است، فارغ شده باشد.

مواد مرتبط

• ماده ۵۶۴ قانون تجارت