ماده 200 قانون امور حسبی
ماده 200 قانون امور حسبی: دادرس دادگاه بخش می تواند برداشتن مهر و موم را خود انجام دهد یا به کارمند علی البدل رجوع نماید.
توضیح واژگان
دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۱]
رویه های قضایی
رای شماره 104 مورخ 1373/6/29 شعبه 1 دادگاه عالی انتظامی قضات مقرر می دارد: آنچه محقق و مسلم به نظر می رسد، این است که رئیس دادگاه حقوقی 2 در وقت فوق العاده به تقاضای خواهان پرونده های امور حسبی، قرار مهر و موم ترکه متوفی را با جلب نظر کارشناس تواما و با تصریح به این که قرار مذکور وسیله مدیر دفتر اجرا شود صادر کرده است و قرار مذکور به نحو مرقوم اجرا و بعدها نیز مدیر دفتر حسب دستور دادگاه در معیت خواندگان و کارشناسان منتخب در محل وقوع ماترک مراجعه و از لاک و مهر و رفع اثر نموده و در تاریخ 71/6/18 مدیر دفتر به رئیس دادگاه شکایت خواهان را که چرا بدون حضورش اقدام به رفع لاک و مهر نموده در حالی که عملش منبعث و ناشی از دستور دادگاه بوده، گزارش نموده است. مدافعات قاضی مزبور که ضمن ارسال فتوکپی صورت جلسات هفتم و دوازدهم و پانزدهم اسفندماه 1370 اعلام داشته که اینجانب به عنوان متصدی دادگاه در هیچ مورد برداشتن مهر و موم ترکه را مقرر نداشته ام که اجرای آن به مدیر دفتر محول شده باشد و صورت جلسات مرقوم ناظر بر اعمال نظارت مدیر دفتر در امر کارشناسی بوده، نه موجه است نه مدلل و نه مفید و موثر در مقام. زیرا دادگاه حسب مواد 174، 175، 198 و 200 قانون امور حسبی، راسا در انجام و اجرای لاک و مهر و برداشتن آن مسئول و مکلف بوده است و با وجودی که به موجب ماده 23 لایحه قانونی تشکیل دادگاه های عمومی مصوب مهر 1358، اختیاراتی تفویض شده است اولا موضوع معنونه خارج از شمول این ماده بود. ثانیا متصدی دادگاه در دفاع معترض شده که دستوری در این باب نداده نیز با محتویات پرونده و اقدامات انجام شده تطابقی ندارد و به این ترتیب تخلف رئیس دادگاه مزبور از مقررات و اصول و اصول قانونی مسلم است.[۲]
منابع
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2000096