مقر داوری

مقر داوری: «مقر» در داوری به معنای پایگاه حقوقی و نه جایگاه جغرافیایی و فیزیکی این روند است. به عبارت دیگر، مقر داوری، به هیچ وجه ملازم با مفهوم فیزیکی و جغرافیایی نیست و ممکن است اصلاً هیچ جلسه و یا اقدامی در شهر و کشوری که به عنوان مقر داوری قید گردیده است، انجام نشود.

در تعیین محل داوری، اولویت با اراده‌ی طرفین است و در صورت سکوت طرفین، تعیین محل داوری بر عهده‌ی داور است. لیکن باید توجه داشت که اختیار داور، در این مورد مطلق نیست و بایستی مقتضیات دعوا و سهولت دسترسی طرفین را مدنظر قرار دهد.

به طور کلی تعیین مقر داوری مستلزم دقت در موارد ذیل است:

1. مناسب بودن قوانین کشور مقر داوری و میزان دخالت آن در فرآیند داوری،
2. بررسی عضویت کشور مقر داوری در معاهدات مربوط به شناسایی و اجرای آرای داوری و به خصوص کنوانسیون نیویورک،
3. سهولت مسافرت اصحاب دعوا، وکلا، داوران و کارشناسان و ...،
4. سهولت دسترسی به ادله از جمله شهود و معاینه محلی،
5. امکانات کشور یا شهر مورد نظر اعم از خدمات اداری و رفاهی.

در داوری سازمانی، معمولا همان کشوری که سازمان داوری مربوط در آن مستقر است، مقر داوری خواهد بود. مگر طرفین به نحو دیگری توافق کرده باشند.

مواد مرتبط

• ماده 20 قانون داوری تجاری بین المللی

آثار

مقر داوری به رأی صادره هویت و تابعیت می‌بخشد و همچنین امکان شناسایی و اجرای رأی را در کشور مقر داوری و سایر کشورها فراهم می‌کند.

اهمیت

تعیین محل داوری از دو جهت حائز اهمیت است:

الف) محل داوری، اصولاً تعیین کننده‌ی قواعد حاکم بر فرآیند داوری است.

ب) محل داروی، مشخص کننده‌ی محل صدور رأی داوری است.