توقیف کردن
«توقیف کردن» به معنای سلب آزادی تن است و در ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، به معنای بازداشت کردن افراد در بازداشتگاه آمده است.[۱]
همچنین توقیف در قانون اجرای احکام مدنی را اینگونه تعریف نموده‌اند: توقیف در لغت به معنی بازداشت و بازداشتن است و منظور قانونگذار در ماده 52 قانون اجرای احکام مدنی از کلمۀ توقیف، توقیف اجرایی می‌باشد.[۲] همچنین، طبق ماده 78 قانون اجرای احکام مدنی، توقیف مال منقول به معنای اخذ مال از خوانده و سپردن آن به حافظ است که او نیز نباید در مال توقیف شده مرتکب تعدی و تفریط گردد.[۳]
تفاوت توقیف با حبس
در بیان تفاوت میان دو واژه «حبس» و «توقیف» باید اشاره نمود که حبس معمولاً برای مدت زمان طولانی و در یک مکان محصور روی می‌دهد، حال آنکه در حالت توقیف، لزومی به قرارگرفتن فرد در یک مکان محصور نیست.[۴]
مواد مرتبط
ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
منابع
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- شخصیت معنوی). چاپ 4. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 534944
- ↑ منصور اباذری فومشی. قانون اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 3. خرسندی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4525224
- ↑ فرزانه سریر. مجموعه نکات طبقه بندی شده موضوعی آیین دادرسی مدنی 1241 نکته. چاپ 2. مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1474100
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 358488