حافظ

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو


حافظ در اجرای احکام قضایی و اسناد لازم الاجرا، کسی است که مال توقیف شده نزد او به امانت گذارده می شود تا از آن حفظ و نگهداری کند. چنانکه در تعریف قانونی مندرج در بند د ماده یک آیین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجراء و طرز رسیدگی به شکایت از عملیات اجرایی مصوب 1387 چنین آمده است:" کسی است که ادارات اجراء اسناد رسمی مال توقیف شده را نزد او به امانت گذارند تا حفظ و نگهداری کند."[۱] همچنانکه در تعریفی دیگر آمده است:" اموال از جانب مقامات رسمی برای نگهداری به نفع مالک به شخصی سپرده می‌شود؛ به چنین شخصی، حافظ گفته می‌شود که مستحق اجرت‌المثل عمل خویش است. به این اجرت‌المثل حق الحفاظه گفته می‌شود."[۲]

در لزوم تعیین حافظ گفته شده است که اموال منقول را نمی‌شود با تنظیم صورت‌مجلس، تعیین قیمت و اعلام توقیف، رها ساخت. بلکه لازم است شخصی مسئولیت آن‌ها را به عهده بگیرد. چنین شخصی در اجرای احکام به «حافظ» تعبیر شده‌است.[۳] همچنین، اینطور بیان شده‌است که در ماده ۷۸ قانون اجرای احکام مدنی، حافظ عبارت از شخصی مسئول است و مسئول، کسی است که خود را در برابر اموال دیگران پاسخگو و متعهد بداند.[۴]

مواد مرتبط

منابع

  1. بند د ماده یک آیین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجراء و طرز رسیدگی به شکایت از عملیات اجرایی مصوب 1387
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 328784
  3. سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (اجرای احکام مدنی). چاپ 5. پایدار، 1378.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1219616
  4. ولی اله رضایی رجانی. اجرای احکام مدنی (شرایط و تشریفات فروش مالی توقیف شده). چاپ 2. جنگل، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1845524