قرار تأمین دعوای واهی

ماده ۱۰۹ قانون آیین دادرسی مدنی، در توضیح قرار تأمین دعوای واهی بیان می‌دارد:«در کلیه دعاوی مدنی اعم از دعاوی اصلی یا طاری و درخواست‌های مربوط به امور حسبی به استثنای مواردی که قانون امور حسبی مراجعه به دادگاه را مقرر داشته‌است، خوانده می‌تواند برای تأدیه خسارات ناشی از هزینه دادرسی و حق الوکاله که ممکن است خواهان محکوم شود از دادگاه تقاضای تأمین نماید. دادگاه در صورتی که تقاضای مزبور را با توجه به نوع و وضع دعوا و سایر جهات موجه بداند، قرار تأمین صادر می‌نماید و تا وقتی که خواهان تأمین ندهد، دادرسی متوقف خواهد ماند و در صورتی که مدت مقرر در قرار دادگاه برای دادن تأمین منقضی شود و خواهان تأمین ندهد به درخواست خوانده قرار رد دادخواست خواهان صادر می‌شود.

تبصره - چنانچه بر دادگاه محرز شود که منظور از اقامه دعوا تأخیر در انجام تعهد یا ایذاء طرف یا غرض ورزی بوده، دادگاه مکلف است در ضمن صدور حکم یا قرار، خواهان را به تأدیه سه برابر هزینه دادرسی به نفع دولت محکوم نماید».

در خصوص این ماده چنین بیان شده است که خسارات خوانده به «هزینه‌ی دادرسی و حق الوکاله وکیل» منحصر شده است و به همین جهت، خوانده نمی‌تواند برای سایر خسارت‌هایی که متحمل شده است، از دادگاه درخواست تأمین کند.

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۹ قانون آیین دادرسی مدنی