ماده 101 قانون کار

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۴ توسط Fariba-Ranjbar (بحث | مشارکت‌ها) (←‏مقالات مرتبط)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده 101 قانون کار: گزارش بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار در موارد مربوط به حدود وظایف و اختیاراتشان در حکم گزارش ضابطین دادگستری‌ خواهد بود.

‌تبصره ۱ - بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار می‌توانند به عنوان مطلع و کارشناس در جلسات مراجع حل اختلاف شرکت نمایند.

‌تبصره ۲ - بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار نمی‌توانند در تصمیم‌ گیری مراجع حل اختلاف نسبت به پرونده‌هایی که قبلاً به عنوان بازرسان در‌مورد آن ها اظهار نظر کرده‌اند، شرکت کنند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

مطلع: مطلع را باید فردی دانست که از طریق مشاهده یا سایر حواس خود، جرم را ندیده یا ادراک نکرده‌است، اما در خصوص وقوع آن اطلاعاتی دارد.[۱]

کارشناس: کارشناس در معانی متخصص، صاحب فراست، اهل تجربه و کارشناسی به معنی کارآگاه و ماهر به کار رفته‌است، خبرویت در زبان عربی نیز از ریشه خبره و به همین معنی می‌باشد.[۲][۳]

ضابط دادگستری: مطابق ماده ۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری: «ضابطان دادگستری مأمورانی هستند که تحت نظارت و تعلیمات دادستان در کشف جرم، حفظ آثار و علائم و جمع‌آوری ادله وقوع جرم، شناسایی، یافتن و جلوگیری از فرار و مخفی شدن متهم، تحقیقات مقدماتی، ابلاغ اوراق و اجرای تصمیمات قضائی، به موجب قانون اقدام می‌کنند.»

ضابطین دادگستری بازوی اجرایی دادسراها و دادگاه‌ها در انجام وظایفشان هستند. تکالیف ضابطان دادگستری از نخستین لحظه‌های وقوع جرم آغاز می‌شود و تا واپسین دقایق اجرای مجازات ادامه پیدا می‌کند.[۴]ضابطین دادگستری باید بکوشند تا با توجه به صلاحیت ذاتی دادگاه‌ها و دادسراها، پرونده‌ها را به مراجع قضایی صالح بفرستند تا موجب معطلی اصحاب دعوا نشود.[۵]

پیشینه

بخشی از ماده ۵۲ قانون کار 1337 بیان می‌داشت: « گزارش بازرسان کار در آن چه که مربوط به اجرای این‌ قانون است در حکم گزارش ضابطین دادگستری خواهد بود.‌».

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

یکی از ابزار های مفید مرجع حل اختلاف کار برای رسیدن به تصمیم مطلوب و منصفانه، انجام مشاوره یا کسب نظر تخصصی بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار است که به موجب آن اشخاص یاد شده، اطلاعات خود را که می تواند در حل عادلانه و مستدل و مستند قضیه به کار رود، به مرجع حل اختلاف ارائه کند.[۶]

نکته ای که متضمن حمایت از بازرسان کار است و امتیازی برای انان محسوب می شود حکم مندرج در ماده 101 قانون کار است که برابر ان گزارش بازرسان کار « در موارد مربوطه و در حدود وظایف و اختیاراتشان در حکم گزارش ضابطین دادگستری» است.[۷]

با توجه به وظایف و اختیارات بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار، مراجع قضایی و نیز مراجع حل اختلاف کار می توانند در امر رسیدگی و صدور ارا از وجود ایشان در حدود صلاحیت خود استفاده کنند.[۸]

مطابق مواد 104 و 105 قانون کار، بازرسان کار، مکلف به نظارت بر اجرای مقررات ایمنی و حفاظتی کار هستند و حق دارند برای تهیه گزارش خود وارد محل کار شوند. این بخش از وظایف بازرس تاثیر بسیاری در پیشگیری از حوادث زیانبار دارد. گزارش بازرسان که طبق ماده 101 قانون کار در حکم گزارش ضابطان دادگستری است، منصرف به این بخش از وظایف ان ها است، زیرا در بعد ارزیابی حادثه و نقش کارشناسی، چنین نیست و اعتبار گزارش ها همانند سایر نظرات کارشناسی می باشد.[۹]

اگر اسناد گزارش بازرسان کار مطابق مقررات قانونی تنظیم نشود وصف رسمی بودن را از دست می دهند مانند اینکه بازرس کار در زمینه تخلفات مالی کارفرما یا اخلال در وظایف تشکل های قانونی، گزارش بدهد زیرا بازرس کار فقط در محدوده حفاظت فنی، مسئولیت دارد.[۱۰]

نکات توضیحی

وقتی عنوان بازرسی کار از کسی سلب شود او دیگر به عنوان ضابط دادگستری نیست و حتی حق دخالت در پرونده ای را که قبلاً بازرس بوده را ندارد.[۱۱]

مطابق ماده 101 قانون کار، گزارش بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار در موارد مربوط به حدود وظایف و اختیاراتشان در حکم گزارش ضابطین دادگستری است. دلیل اینکه ان ها را جزو ضابطین دادگستری ندانسته اند این است که اولا ضابطین دادگستری در قانون مشخص شده اند و قانون گذار بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار را جزء ضابطین دادگستری ذکر نکرده است. ثانیا فعالیت بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار در اصل در جهت اصلاح و اموزش موارد حفاظت فنی و اموزش بهداشت در کارگاه به کارگران است و در صورت عدم رعایت و عدم به کار گیری تذکرات و رفع اشکالات در صورتی که مجبور شدند، متخلف را به مراجع ذیصلاح معرفی می کنند.[۱۲]

رویه‌های قضایی

مقالات مرتبط

منابع

  1. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4692504
  2. محمدرضا خسروی. شبان وادی ایمن(مجموعه مقاله های حقوقی و نگارشی). چاپ 1. نگاه بینه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2233424
  3. نرگس دباغی. کارشناسی به عنوان دلیل اثبات دعوا. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2271792
  4. علی خالقی. آیین دادرسی کیفری. چاپ 13. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1284232
  5. محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد پنجم) (مباحث کاربردی حقوق). چاپ 1. سازمان چاپ و انتشارات، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2003312
  6. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4553760
  7. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3564696
  8. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4553716
  9. عبداله خدابخشی. جبران خسارت کارگران در نظام مسئولیت مدنی. چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2505184
  10. عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4193408
  11. محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200680
  12. منصور اباذری فومشی. حقوق کار و نحوه عملی رسیدگی به شکایات دعاوی و جرایم در قانون کار. چاپ 2. خرسندی، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3119504